الَسَّـلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الإمامُ الصّادِقُ، الَسَّـلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَصِیُّ النّاطِقُ وقتی در زمان امام صادق سلام‌الله علیه، قحطی غلات پدید آمد. امام به خادم خود فرمود: ذخایر گندم خانه را به بازار ببر و به مردم بفروش تا ما نیز مانند سایر مردم، نیاز روزانه خویش را از بازار تهیه کنیم. مضاف بر آن دستور داد، تا نانی که برای منزل تهیه می شود، نصف جو و نصف گندم باشد، یعنی همان نانی که اکثر مردم از آن استفاده می‌کردند. سپس فرمودند: من تمکن دارم به فرزندان خویش در این سختی و تنگدستی نان گندم بدهم، اما دوست دارم خداوند ببیند که من با مردم مواسات می‌کنم*. امثال چنین شواهدی از سیره جعفربن محمد(ع)، روشن کننده چرایی شاگردی موسسان مکاتب بزرگ جهان اسلام در پای مکتب ایشان است، او که حنفی را، حنبلی را، مالکی را بنیان نهاد، در پای مکتب عالم عادل آل محمد (ص) بنشسته بود و از چشمه علوم خاندان نبوت (س) و معدن رسالت نوشیده بود. *برگرفته از مجموعه آثار شهید مطهری، ج ۱۸، ص ۳۴.  @Ghalamzaniii