🔰یکی از مهم‌ترین دستور کارهای اجلاس COP29، «تامین مالی اقلیمی» است و قرار است بودجۀ این کار از هدف 100 میلیارد دلاری سال ۲۰۰۹، به رقم 1.8 تریلیون دلار تا سال ۲۰۳۰ برسد. 🔹در واقع قرار بوده این ارقام به کشورهای در حال توسعه داده شود تا در مسیر اقتصاد کم کربن گام بردارند. اقتصاد کم کربن یعنی اقداماتی که به معنای محدودیت‌های جدی برای استفاده از منابع نفت و گاز کشورهاست. 🔸در گذر زمان، کشورهای ثروتمند، به توسعه‌ای که می‌خواستند،‌ رسیده‌اند و اکنون به بهانۀ گرمایش جهانی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، دسترسی کشورهای درحال توسعه به رشد اقتصادی بیشتر را محدود می‌کنند. این کشورها، همواره از پرداخت کمک‌ به کشورهای درحال توسعه سر باز زده و به تعهدات‌شان ذیل همین COP و امثالهم عمل نکرده‌اند. 🔹انرژی هسته‌ای ما که کلاً تعطیل شد (قسم‌های جلالهء صالحی در مجلس در مورد برنامۀ هسته‌ای و بتن‌ریزی در رآکتور را به یاد دارید؟) نفت و گاز هم قرار هست با این ترفندها از دسترس‌مان خارج شود، تا وابستۀ انرژی‌های گران و کم‌بازدهی چون انرژی خورشیدی -که به دروغ انرژی پاک خوانده می‌شود (اینجا را ببینید)- شویم. ❓آیا شینا انصاری (رییس کنونی سازمان محیط زیست و مدیر قبلی محیط‌ زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران) می‌تواند در برابر حیله‌های بین‌المللی برای بستن دست کشور ما در مسیر پیشرفت، ایستادگی کند؟ ➖قطعاً خیر! چرا که تفکرش بر مبنای آموزه‌هایی است که حذف کربن را درست می‌داند. 🔸در این میان امیدی به سایرین هم نیست؛ مثلاً سلیمانی (رئیس مرکز نوآوری و فناوری منابع طبیعی و آبخیزداری که قبلاً در COPها حاضر بوده) هم از دیگر طرفداران پر و پا قرص ننگ‌نامهء پاریس است. 🔹تقریباً اکثر محیط زیستی‌های ایران، همان قدر دلداده و شیفتۀ کنوانسیون‌های بین‌المللی هستند که دکترهای وزارت بهداشت، عاشق پروتکل‌های سازمان بهداشت جهانی! منابع: ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ 🆔@CoronaDeception 🌐لینک پیوستن به کانال: https://eitaa.com/joinchat/93192196Cac05c503bc