"چه کسی میداند؟؟؟ که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی!! چه کسی میداند؟ که تو در حسرت یک روزنه فردایی؟ پیله ات را بگشا تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی ! از صدای گذر آب چنان فهمیدم: تند تر از آب روان عمر گران میگذرد زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست آرزویم این است : " آنقدر سیر بخندی که ندانی غم چیست " @Glorious_poem #سهراب_سپهری