📌ابزارهاي جنگ نرم 🔸اعمال قدرت، مستلزم در اختيار داشتن ابزارهاي لازم و متناسب با ويژگي‌ها و مختصات مربوط به آن است. بديهي است بدون داشتن اين ابزارها، نمي‌توان در فرآيند اعمال قدرت به موفقيت مطلوب و مورد نظر رسيد. در فرآيند اعمال قدرت سخت، به آنچه پيش و بيش از ديگر ابزارها توجه مي‌شود، ابزار نظامي است كه با توجه به هزينه‌هاي بالاي آن در مقايسه با منافعي كه به دست مي‌آيد، چندان منطقي و توجيه‌پذير نيست. در جنگ نرم از ابزارهاي فرهنگي استفاده مي‌شود. اگر جنگ نرم را فرايند رقابت بر سر قدرت بسيج اجتماعي ميان دولت و گروه‌هاي غيردولتي بدانيم، هر عاملي كه بتواند ميزان قدرت دولت را به نفع گروه‌هاي خواهان تغيير نظام سياسي كاهش دهد، ابزار قدرت نرم به ‌شمار مي‌آيد. اين ابزارها عبارت‌اند از: يك ـ سازمان‌هاي غيردولتي همگرا؛ دو ـ رسانه‌ها (فضاي مجازي، شبكه‌هاي ماهواره‌اي، شبكه‌هاي اجتماعي سينما و مطبوعات)؛ سه ـ نخبگان سياسي، علمي و اجتماعي؛ چهار ـ پتانسيل واگرايي موجود در جامعه (مانند اقوام و اقليت‌هاي گوناگون اجتماعي)؛ پنج ـ جنبش‌هاي اجتماعي، مانند جنبش زنان، دانشجويان و...؛ شش ـ اپوزيسيون خارج از حاكميت به عنوان عوامل ابزاري و موقتي. كشورهاي غربي افزون بر بهره‌گيري از موارد بيان‌شده، از ابزارهاي ديگري نيز براي اثرگذاري بيشتر در ايران استفاده مي‌كنند كه عبارت‌اند از: اثرگذاري بر نخبگان، افزايش مطالبات دانشجويان، برجسته‌سازي كاستي‌هاي اجتماعي ـ اقتصادي، ايجاد شكاف‌هاي مذهبي، برجسته‌سازي فعاليت گروه‌هاي اپوزيسيون، حمايت از مخالفان نظام با عنوان پروژه حمايت از مردم‌سالاري، هنجارشكني‌هاي اجتماعي همچون روابط پسر و دختر پيش از ازدواج، تلاش براي شكل‌گيري اجماع جهاني بر ضد ايران و سياه‌نمايي آينده كشور. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌