(آيه ٣١)
-گناهان كبيره و صغيره!
اين آيه با صراحت مىگويد: «اگر گناهان كبيرهاى كه از آن نهى شده ترك گوييد گناهان كوچك شما را مىپوشانيم و مىبخشيم و در جايگاه نيكويى شما را وارد مىكنيم » (إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَرِيماً) .
از اين تعبير استفاده مىشود كه گناهان بر دو دستهاند،
دستهاى كه قرآن نام آنها را «كبيره»
و دستهاى كه نام آنها را «سيّئة» گذاشته است،
و در آيۀ ٣٢ سورۀ نجم به جاى «سيئة» تعبير به «لمم» نموده است،
و در آيۀ ٤٩ سورۀ كهف در برابر كبيره، «صغيره» را ذكر فرموده است.
«كبيره» هر گناهى است كه از نظر اسلام بزرگ و پراهميت است، و نشانۀ اهميت آن مىتواند اين باشد كه در قرآن مجيد، تنها به نهى از آن قناعت نشده، بلكه به دنبال آن تهديد به عذاب دوزخ گرديده است،
مانند قتل نفس و رباخوارى و زنا و امثال آنها.
البته گناهان «صغيره» در صورتى صغيره هستند كه تكرار نشوند و علاوه بر آن به عنوان بىاعتنايى و يا غرور و طغيان و كوچك شمردن گناه انجام نگيرند.
برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 394