عن داود الرقی قال : کنت عند ابی عبد الله علیه السلام اذ استسقی الماء، فلما شربه رایته قد استعبر و اغرورقت عیناه بدموعه ثم قال لی :
یا داود! لعن الله قاتل الحسین علیه السلام ...انی ما شربت ماء باردا الا ذکرت الحسین ع و ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین علیه السلام و اهل بیته و لعن قاتله الا کتب الله عز و جل له مائة الف حسنة و حط عنه مائة الف سیئة و رفع له مائة الف درجة و کانما اعتق مائة الف نسمة و حشره الله یوم القیامة ثلج الفؤاد.
داوود رقّى گويد : نزد امام صادق عليه السّلام بودم كه حضرت عليه السّلام آب خواست. هنگامى كه آب نوشيد، ديدم اشک حضرت عليه السّلام جارى شده و چشمان ايشان در اشك غرق گشت. آنگاه به من فرمود :
اى داوود! خداوند قاتل حسين عليه السّلام را لعنت كند!... من هرگاه آب خنک می نوشم یاد حسین میکنم.
هر بندهاى كه آب بنوشد و به ياد حسين عليه السّلام و اهل بيتش بيفتد و قاتل او را لعنت كند، خداوند صد هزار حسنه برايش مىنويسد، صد هزار گناه را از او برمىدارد، صد هزار درجه او را بالا مىبرد و مانند آن است كه صد هزار برده آزاد كرده است. خداوند او را در روز قيامت با قلب آرام محشور مىكند.
وسائل الشیعه، ج۲۵، ص۲۷۳