پرواز را به خاطر بسپار مردی در سواحل زلاندنو زندگی می کرد.او بسیار علاقمند بود که اردک های وحشی را که در پائیز در دسته های بزرگ به جنوب پرواز می کردند تماشا کند.این مرد از روی خیرخاهی و به قصد نیکوکاری به اردک هایی که از روی برکه ای نزدیک ساحل عبور می کردند،غذا می داد. اردک های مهاجر که غذای آماده را در حوالی ساحل می دیدند،به سوی آن آمده و کم کم از پرواز باز می ایستادند. سرانجام،پاره ای از اردک ها دیگر به طرف جنوب پرواز نکردند و به سبب غذایی که به آن ها داده می شد،زمستان را در همان جا ماندند. این حادثه باعث شد به مرور زمان،پرواز اردک ها کمتر و کمتر شود.هنگامی که سایر اردک های وحشی برمی گشتند،این اردک ها پر می کشیدند و به استقبال آن ها می رفتند و لحظاتی را با آن ها بودند.ولی پس از مدتی دوباره نزدیک برکه ای که محل غذا خوردنشان بود،بازمی گشتند و ماندن را بر پرواز ترجیح می دادند. پس از گذشت سه یا چهار سال،اردک های وحشی آن قدر تنبل و چاق شده بودند که اصولا پرواز برایشان دشوار شد و دیگر مانند مرغابی قادر به پرواز نبودند آن ها در واقع "اهلی" شده بودند و از این رو در همان جا ماندند و دیگر جلو نرفتند و مهاجرت نکردند. نکته:هرگز خود را به دامان نرم تنبلی و راحتی نیندازید و شیفته نوازش هایش نشوید زیرا جستجوی رفاه و راحتی نیروهای حیات و استعدادهای آدمی را از بین می برد و نابود می کند #حکایتهای_شنیدنی #شعبان •✾📚 @Hekayat_shenidani 📚✾•