🔺و اين در گناهكاران از شيعيان ماست خاصتا.» 🥀🤍اينكه آيه شريفه را بالتمام نوشتم و كلام را طولانى كردم براى آن است كه مطلب چون از مهمات است، و بسيارى از اهل منبر به مردم عامه بد فهماندند اين قبيل اخبار را، و ربط آنها به آيه شريفه جز به ذكر آيه معلوم نمى‌شد، 🔺از اين جهت معذورم از طول مملّ(ملال آور). 💫♥️كسى كه صدر و ذيل آيه شريفه را ملاحظه كند، مى‌فهمد كه مردم مطلقا به اعمال خود گرفتارند و مؤاخذ در زشتي ها هستند، مگر آنهايى كه ايمان آورند و توبه از گناهان كنند و عمل صالح به جا آورند. و اين سه در هر كس جمع شود، رستگار و مورد الطاف خداوند است و در پيشگاه مقدس حق محترم است، 🔺و سيّئات و گناهان [او] مبدل به حسنات شود. 🥀🤍و جناب باقر العلوم، عليه السلام، نيز تأويل همين را فرمودند كه كيفيت حساب و موقف چنين اشخاصى به اين ترتيب است. منتها آنكه اين خاص به شيعيان اهل بيت است و ديگر مردم از آن محروم هستند، زيرا كه ايمان حاصل نشود 🔺مگر به ولايت على و اوصياى او از معصومين طاهرين، عليهم السلام، 💫♥️بلكه ايمان به خدا و رسول قبول نشود بدون ولايت، چنانچه در فصل بعد از اين ان شاء اللّه مذكور شود. پس، اين آيه شريفه و اخبار مفسّره را بايد از ادله اوليه شمرد، زيرا كه دلالت دارد بر آنكه اگر شخص ايمان داشته‌ باشد و جبران گناهان را با توبه و عمل صالح نكند، 🔺مشمول اين آيه نخواهد بود. ⬅️ ادامه دارد ... 🥀پاورقی [1] امالى، ص 70، جزء سوم.