💠تحریم‌ها صنعت و دانشگاه‌ها را مجبور به آشتی کرد
تعلل دانشگاه‌ها و صنایع برای ارتباط گرفتن با یکدیگر باعث شده نه تنها توانمندی جوانان و تحصیل‌کردگان نخبه کشور مورد بهره‌گیری قرار نگیرد؛ بلکه صنایع وابسته به غیر باشند. تا چند سال گذشته روال بدین صورت بود و دانشگاه‌ها بی توجه به صنایع و نیاز‌های جامعه، دانشجویان را آموزش می‌دادند و صنایع هم نیاز‌های خود را با واردات و کمک گرفتن از نیرو‌های خارجی رفع می‌کردند تا اینکه اعمال تحریم‌های ظالمانه علیه کشور مسئولان صنایع و دانشگاهی را بیدار کرد.
تحریم‌ها مانع واردات برخی محصولات کاربردی شدند و در این بین صنایع باید برای رفع نیازهایشان از نیرو‌های کارآمد دیگری بهره می‌گرفتند؛ لذا وارد تعامل با دانشگاه‌های بزرگ و مطرح کشور شدند. درحال حاضر ارتباط با صنعت در تعداد زیادی از دانشگاه‌های کشور شکل گرفته به گونه‌ای که هرچه از دانشگاه‌های سطح بالا و معتبر به سمت دانشگاه‌های سطح پایین و غیردولتی پیش‌می‌رویم این تعامل کمر‌نگ‌تر است.
اما برای تقویت این ارتباط چه باید کرد؟ چطور می‌توان روابط را تسهیل کرد و به آن‌ها رونق بخشید؟ در بررسی‌های متعدد بحث ارتباط صنعت و دانشگاه به سامانه‌هایی برخورد کردیم که ویژگی تسهیل‌کنندگی و رونق‌بخشی داشتند. سامانه‌هایی مثل ایران تاپ یا ساتع!
بدون شک پایه و اساس تشکیل چنین سامانه‌هایی پیوند دادن هرچه بیشتر دانشگاه‌ها با صنایع است که ضمن شناسایی نیاز‌های هر صنعت سعی می‌کند توانایی و ظرفیت‌های موجود را به آن‌ها متصل کند. فهرست‌بندی نیاز‌های صنایع و معرفی آن‌ها به دانشگاهیان امری پسنده و مورد رضایت است. در حقیقت این کار می‌تواند باعث شود که دانشجویان پژوهش و فعالیت خود را برای رفع آن نیاز همسو کنند، به گونه‌ای که دیگر با حجم وسیعی از پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌هایی بدون کارایی در دانشگاه‌ها روبه‌رو نباشیم.
💠فهرست کردن نیازها تا کجا کارآیی دارد؟
در نگاه دانشگاه‌های بزرگ و بنام که خواه یا ناخواه دربین صنایع و سازمان‌های مختلف به توانمندی و ابتکار عمل شناخته می‌شوند، سطح پروژه‌های دریافتی اهمیت بالایی دارد و آن‌ها معتقدند که نیاز‌های ارجاع شده به دانشگاه‌ها باید به نوعی باشند که بتوان در قالب یک پایان‌نامه یا پروژه تحصیلات تکمیلی برای دانشجو قرار داد.
راه‌اندازی سامانه‌های همکاری، نرم‌افزار‌های متعدد، امضای قرارداد‌ها و تفاهم‌نامه‌های بسیار شاید بتواند راهی برای تعامل و پیوند هرچه بیشتر دانشگاه‌ها با صنعت باشد، اما در این مسئله باید فرهنگسازی‌های لازم انجام گیرد چرا که درحال حاضر بسیاری از دانشجویان و اعضای هیئت علمی با چنین سامانه‌هایی آشنایی ندارند و مطابق سال‌های گذشته برای پژوهش‌های خود اقدام می‌کنند. بعنوان مثال از چند دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه‌های دولتی درباره موضوع پایان‌نامه و مقاله‌شان پرسیدیم که تا چه اندازه استاد و دانشکده آن‌ها را به انتخاب موضوع از سامانه‌های راه‌اندازی شده برحسب نیاز‌های صنعت و جامعه سوق داده‌اند.
#تولید_پشتیبانی_مانع_زداییها
#پایگاه_خبری_تحلیلی_ایبسنا
#ناحیه_بسیج_دانشجویی_استان_اصفهان