یازده، پنجاه و هفت 💢 این قرن هم گذشت. قرنی پر از حادثه و شادی و غم، تلخی و شیرینی، جنگ و صلح، عشق و نفرت و پر بود از روزهایی که گذشت و در دفتر خاطرات ثبت شد و حالا برگی دیگر در تاریخ ورق خورده است. دفتر این قصه ورق خورده و قطعا این قرن نو رسیده نیز آبستن حوادث فراوانی‌ است که دست نخورده مانده است که تا یار که را خواهد و میلش به که افتد. قرن گذشته یک جنگ جهانی، هزاران انقلاب و کودتا، جشن ها و پیروزی های فراوان، آمد و شد حکومت های مختلف، رشادت ها و دلیری‌های پهلوانان، بیماری ها و همه گیریهای فراوانی را به چشم دید و القصه یک بیماری از خودش برای قرن جدید به یادگار گذاشت و رفت. حال که قرن با میراث منحوس جد ناخلفش آغاز شده و راقم این سطور نیز تا کنون هر چه نوشته از تاریکی‌های سده پیش بوده است؛ فرشته‌ی امید و آرزو قلم روشنایی به دست گرفته تا آن بنویسد که باید... 💢 از سده ی پیش و در روزهایی که رادیو، تازه صبح ایران را بخیر می‌کرد و تلویزیون‌ها هنوز رنگ به چهره نداشتند پیرمردی آرام و متواضع اما مصمم، صدایی از حوزه علمیه برآورد و عَلَمی را بالا برد که اگرچه قرن عوض شد؛ پرچمش هنوز بالاست. 💢 ۱۱۵۷ رمز پیروزی گفتمانی بود که آمده تا نفی هر مستکبر کند و نشان دهد که مستضعفان وارثان اصلی زمین‌اند و آن‌را از چنگال خونین غارت بیرون خواهند کشید. ۱۱۵۷ آمد تا مسیری را بپیماید که تا کنون کسی نپیموده است؛ آمد تا بگوید می‌شود بدون آقابالاسر، آقای خود شد. آمد تا بگوید می‌شود و می‌تواند. آمد تا مسیر پیشرفت را بدون دست دیگری بدون فکر دیگری و با اتکا به جوانان خودش بپیماید. حالا که ۱۱۵۷ از گام اول عبور کرده و در آستانه‌ی چهل و دومین آری به جمهوری اسلامی هستیم می‌خواهیم بررسی کنیم که این «آری»، آری به چه بود که مردم با شور و هیجانی وصف نشدنی بالای ۹۸ درصد به آن توفق داشتند. مردم آمدند تا به یک قانون اساسی آری بگویند که حرف برای گفتن داشت. آری به یک کارآمدی برآمده از ایدئولوژی، که تکنوکراسی را زیر سؤال می‌برد، ادبیات «مستضعف» را روی زبان می‌آورد و آستین بالا زدن را به دست دراز کردن ترجیح می‌داد. 💢 ۱۱۵۷ اتفاق منحصر به فرد قرن بود که ایران را از حضیض ذلت و منت، به قله های افتخار رساند. بیش از این قلم‌فرسایی بدون نشان دادن حقایق قطعا مخاطب را آزرده خواهد کرد. ایران پس از ۱۱۵۷ ایرانیست که بر سکوی افتخارات ورزشی در رشته های مختلف ایستاد. در علوم مختلف؛ زیست شناسی، پزشکی، شیمی، فیزیک، داروسازی، نانو، صنایع نظامی و ... تنه به تنه‌ی مدعیان زد. در مباحث حقوق شهروندی و حقوق زنان هر چند هنوز جای پیشرفت دارد اما بسیار پیش رفت. کشور را با تکیه بر جوانان و زیر سخت‌ترین و سنگین‌ترین تحریم‌ها پیش برد و حالا ادعای این کشور اینست که می‌تواند روی پای خودش بایستد و اتفاقا دست کودکان نوپای زاییده از انقلاب ۱۱۵۷ را نیز بگیرد. ایرانی که در منطقه آقایی می‌کند و در جهان سروری خود را نشان داده است. 💢 ایرانی که امروز پیشگام در پزشکی است، در صنعت هسته‌ای زبان‌زد و مورد مناقشه‌ی دنیاست، در حوزه نانو، بیوتکنولوژی، سلول‌های بنیادی، صنعت هوا و فضا، پتروشیمی و ... به پیشتازی ویژه ای رسیده است. این ایران اگرچه در سال‌های اخیر گرفتار مصائب و مشکلاتی شد که کشور را سال‌ها از شیب پیشرفت خود دور کرد اما جوانان این سرزمین کفش آهنین پوشیدند تا به قول شهید متوسلیان پرچم را در افق نصب کنند و تا آن زمان استراحت را بر خود حرام کرده‌اند. 💢 آری به جمهوری اسلامی، آری به تمام این چهل و دو سال قدرت و همراهی مردم بود که البته در انتخابات آتی باید با مشارکت حداکثری دوباره تکرار شود و نیز یک «نه» محکم به ناکارآمدی‌های نگاه‌های غربی در سبد رأی ریخته شود تا ایرانی قوی، مصون و پیشرفته داشته باشیم. 💢 ۱۱۵۷ دست پرقدرت الهی بود که از آستین انقلاب اسلامی بیرون آمد تا بشر را به سرانجام و سرمقصود نهایی برساند و پرچم را به صاحب غایب آن برساند و این شأن نزول آن ترنمی است که: «ز یزدان دان نه از ارکان، که کوته دیدگی باشد که خطی کز خرد خیزد تو آن‌را از بنان بینی» ✍ به قلم محسن خزایی #یادداشت_دانشجویی #بسیج_دانشجویی_دانشگاه_اصفهان #ناحیه_بسیج_دانشجویی_استان_اصفهان #پایگاه_خبری_تحلیلی_ایبسنا 💫 @ibsna_