بسم الله الرحمن الرحیم اللهم عجل لولیک الفرج مجنون المهدی(عج) شهیدی که دهان خود را پر از گِل کرد تا مبادا صدای ناله‌اش موجب لو رفتن مَعبر شود برای شروع عملیات کربلای ۴ به آبادان منتقل شدیم و به عنوان غوّاصان خط ‌شکن به خط دشمن زدیم ؛ به هر ترتیبی بود خط دشمن را شکستیم و پاکسازی کردیم ، وقتی برای آوردن مجروحان و شهدا وارد معبر شدیم ، دیدیم یکی از شهدا هر دو پایش قطع شده و پیکر مطهرش در گوشه‌ای از معبر افتاده است ، اما آنچه که ما را به تعجب وا داشت ، این بود که (دهان شهید پر از گِل شده بود) بعدها متوجه شدیم که وقتی به پاهای شهید ترکش خورد و قطع شد ، برای اینکه صدای ناله‌اش بلند نشه و باعث لو رفتن معبر نشه ، دهان خود را پر از گِل کرده بود چقدر فرق است بین کسی که دهانش را از گِل پر میکُنه تا به دشمن گرا نده ، با کسی که دهانش را باید گِل گرفت تا دشمن صدایش را نشنود