🔻بازی روس‌ها و پایمردی ایران؛ سردرگمی راهبردی صهیونیست‌ها در سوریه /1
🔹در سال 2018 پس از پاکسازی مناطق وسیع جنوب و جنوب غرب سوریه از وجود تروریست‌های تکفیری داعش و اخوانی و القاعده - که همگی مورد حمایت شدید و نزدیک رژیم صهیونیستی بوده و هزاران نفر از آن‌ها در بیمارستان‌های واقع در فلسطین اشغالی درمان نمی‌شدند – یک توافق نانوشته‌ای روی میز قرار گرفت که این توافق نانوشته تا همین چند هفته پیش روند اجرایی داشت. بر اساس این توافق که میان مسکو و تل‌آویو برقرار شد، روس‌ها تضمین می‌کردند که در همه مناطق جنوب دمشق تا فاصله 70 کیلومتری مرزها با جولان اشغالی مستقر شوند و از سوی دیگر، فرودگاه بین‌المللی دمشق هم به صورت کامل غیرنظامی شود.
🔹بر اساس این توافق، قرار شد همه نقل و انتقالات نظامی ایران به سوریه برای بازسازی ارتش این کشور و کمک به مبارزه با تروریسم به فرودگاه تی4 در حمص منتقل شده و هیج نشست و برخواست نظامی از این فرودگاه وجود نداشته باشد. چند هفته پس از این توافق بود که صهیونیست‌ها در فرودگاه تی4 به اتاق کنترل پهپادهای ایرانی که سرگرم نبرد با تروریست‌ها در مرکز و جنوب سوریه بودند حمله کرده و 7 تن از آن‌ها را به شهادت رساندند. هر چند این حمله تلافی شد و پس از آن هیچ موضع رسمی و اسمی ایران توسط این رژیم مورد حمله قرار نگرفت، اما صهیونیست‌ها به دلیل ماهیت بیمارگونه و بارها محیط فرودگاه دمشق را بمباران کردند.
🔹حقیقت آن است که پس از این توافق، نیروهای ایرانی حاضر در فرودگاه هم این منطقه را ترک کردند – هر چند گروهی تحت پوشش ماندند – اما امنیت هوایی فرودگاه به دست روس‌ها سپرده شد و قرار بود روس‌ها تضمین کنند که هیچ وقت فرودگاه دچار مشکل نشود. با این حال در طول این چند سال بارها محیط پیرامونی این فرودگاه، رمپ هواپیماها و برخی ساختمان‌های آن در حملات رژیم صهیونیستی آسیب دید اما فرودگاه همیشه به کار خود ادامه می‌داد. صهیونیست‌ها ناتوان از تشخیص مسیر و محوری که به ادعای آن‌ها تسلیحات ایرانی به دست مقاومت لبنان می‌رسید همواره فرودگاه دمشق را مقصر دانسته و به آن حمله می‌کردند.
🔹در واقع، هدف از این حملات نه جلوگیری از انتقال سلاح به مقاومت بود که روس‌ها هم این موضوع را می‌دانستند که همه هواپیماهای ایرانی که در فرودگاه دمشق فرود می‌آیند هیچ سلاحی انتقال نمی‌دهند بلکه صهیونیست‌ها سه هدف عمده را از این حملات دنبال کرده و می‌کنند: ا) جلوگیری از تجارت ایران و سوریه به منظور فشار اقتصادی بیشتر بر دولت دمشق؛ 2) جلوگیری از اجرای پروژه‌های اقتصادی سوریه به ویژه احیای تاسیسات و کارخانجات و بازسازی نیروگاه‌های برق آسیب دیده سوریه که به شدت به پرواز از تهران به دمشق برای انتقال تجهیزات مورد نیاز وابسته است؛ 3) به عنوان سومین عامل، رژیم صهیونیستی فکر می‌کند اگر فرودگاه دمشق هر ماه یکی دو بار تعطیل شود، سوری‌ها عذر ایران را خواهند خواست.
🔹در مورد عامل سوم، صهیونیست‌ها در طول هفت سال گذشته با صدها مورد بمباران آنچه زیرساخت‌های نظامی سوری‌ها (البته در تبلیغات خود مدام می‌گفتند که دارند مقرهای سپاه را بمباران می‌کنند و کسی هم متوجه نشد که واقعا سپا بیش از 800 مقر در سوریه دارد!) خواندند بر آن بودند تا هزینه حضور ایران در این کشور را برای سوری‌ها بالا برده و به این ترتیب در یک بحث هزینه فایده، دمشق را ناچار به بازخوانی محاسبات خود در این مورد کنند. به گفته منابع مطلع در حملات بسیار زیاد صورت گرفته، در 90درصد موارد صهیونیست‌ها اهداف فیک را هدف قرار داده‌اند چرا که می‌دانستند نباید از خطوط قرمز خاصی عبور کنند.
🔹حمله به این اهداف غیرواقعی باعث می‌شد تا در دمشق و تهران میزان عصبانیت کنترل شده و از سوی دیگر طرف روسی هم بتواند مدیریت میدان کند. با این اوصاف، شرایط از سه ماه پیش و حمله روس‌ها به اوکراین به شدت تغییر کرد. این تغییر رفتار در همه جبهه‌ها دیده شد. رژیم صهیونیستی مشاهده کرد که امریکا تمرکزش را بر شرق اروپا گذاشته و از سوی دیگر روس‌ها هم تمرکز چندانی در سوریه نداشتند. در این ارزیابی، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که عملا تنها هستند و اگر دست به اقدام نزنند، قافیه را یک بار برای همیشه خواهند باخت. به همین دلیل حملات هوایی و موشکی این رژیم علیه اهداف سوری شدت گرفت و تا اندازه‌ای هم اهداف واقعی‌تر مورد تهاجم این رژیم واقع شدند.
@IRANKOOCHAKKARAJ