🌙 همراه با احکام و اخلاق و آداب ماه مبارک رمضان ۱۴۴۴ 5⃣1⃣ روز پانزدهم: تبعیت امام حسین از امام حسن مجتبی (علیهما السلام)؛ به مناسبت نیمهٔ رمضان المبارك، سالروز ولادت دومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت 🌷 پس از شهادت امیرالمؤمنین علی (علیه‌ السلام)، امام حسن (علیه‌ السلام) عهده‌دار امامت و زعامت مسلمانان گردید. اما خلافت آن حضرت به دلیل فتنه «معاویه» حاکم شام و کارشکنی‌ و بی‌وفایی های برخی اهالی عراق بیش از شش ماه دوام نیاورد. در آن مدت کوتاه حکومت و نیز بقیه عمر مبارک امام مجتبی(ع)، امام حسین(ع) همواره در کنار برادر حاضر بود و از هیچ کوششی در راه خدمت و مساعدت به ایشان مضایقه نکرد.  برخی از مورخان با توجه به پاره‌ای روایات سست و بی‌پایه، از موارد اختلاف نظر این دو امام سخن به میان آورده اند ، اما اهل تحقیق - بویژه بر مبنای اصول عقاید شیعی - این اختلافات را رد نموده و مواردی از تبعیت را ذکر می‌کنند؛ از جمله: 🤝 بیعت با امام(ع) پس از شهادت حضرت علی(ع) مردم نزد امام حسن(ع) گرد آمدند. امام حسن(ع) به آنان فرمود: «با من بر سر فرمانبرداری و گوش به فرمان بودن، بیعت کنید و با هر کس جنگیدم شما نیز بجنگید و با هر کس در صلح بودم شما نیز در صلح باشید». مردم چون این سخنان را شنیدند تردید کردند و از بیعت خودداری کردند! برخی از آنان نزد امام حسین(ع) رفتند و به او گفتند: «دست بگشای تا با تو بر جنگیدن با گمراهان و حلال شمارندگان حرام‌ها (یعنی شامیان و اصحاب معاویه) بیعت کنیم، همانگونه که با پدرت این چنین بیعت کردیم.» امام حسین(ع) فرمود: «پناه بر خدا از اینکه تا هنگامی که برادرم حسن زنده است، با شما بیعت کنم.» پس مردم دیگر بار نزد امام حسن(ع) بازگشتند و با او بیعت کردند. ⚔ همکاری در جنگ هنگامی که شیپور نبرد با دشمنان شامی نواخته شد،امام حسین(ع) در بسیج و اعزام نیروها به اردوگاه نخیله و مسکن نقشی فعال داشت و همراه برادر به مدائن و ساباط برای جمع‌آوری لشکر رفت. ☮ همراهی در صلح  زمانی هم که در پی کارشکنی‌ها و خیانت‌های مکرر سپاهیان، امام حسن(ع) بنا بر مصالح اسلام و مسلمین مجبور به پذیرش صلح با معاویه شد، امام حسین(ع) شریک رنج‌های برادر بود. از علی بن محمد بن بشیر همدانی نیز نقل شده است که: «[پس از ماجرای صلح،] من و سفیان بن لیلا، به مدینه نزد امام حسن(ع) رفتیم. هنگامی وارد خانه‌اش شدیم من گفتم: «سلام بر تو‌ ای خوارکننده مؤمنان!» امام فرمود: «سلام بر تو! بنشین» و ادامه داد: «من خوارکننده مؤمنان نیستم؛ بلکه عزت دهنده آناننم. من از صلح با معاویه جز این نخواستم که از کشتار شما جلوگیری کنم زیرا دیدم که یارانم در جنگ کردن سست هسند و از جهاد شانه خالی می‌کنند. به خدا سوگند [با این وضعیت] اگر با کوه‌ها و درختان هم به سوی معاویه می‌رفتیم جز واگذاری خلافت به او چاره‌ای نبود.» سپس از نزد امام حسن(ع) بیرون آمدیم و نزد امام حسین(ع) رفتیم و پاسخ امام حسن(ع) را به او باز گفتیم. ایشان فرمود: «برادرم حسن درست می‌گوید. باید همه شما تا زمانی که این فرد (معاویه) زنده است، در خانه‌ خود بمانید». 🌴 اطاعت و تکریم برادر پس از انعقاد صلح، امام حسین(ع) همراه برادر به مدینه بازگشت و ده سال از عمر شریف خود را در ایام امامت ایشان به سر آورد و در همه احوال تبعیت از آن حضرت می‌فرمود. ارزش و احترامی که امام حسین(ع) نسبت به برادر و امامش قائل بود آن چنان بود که نقل شده که ایشان در مجلسی که امام حسن(ع) حضور داشت، سخن نمی‌گفت و نظری نمی‌داد تا آنگاه که امام حسن(ع) [از آن مجلس] برمی‌خاست؛ هیچ گاه جلوتر از وی راه نمی‌رفت؛ و حتی در بخشش هایش نیز سعی داشت امر سروری امام حسن (ع) را حفظ کند. نقل است محتاجی به نزد امام حسن (ع) آمد و از او کمک خواست. امام حسن مجتبی(ع) مبلغی را به او کمک کرد. این مرد سپس برای دریافت کمک بیشتر نزد امام حسین(ع) رفت. امام(ع) پس از آگاهی از عطایای امام حسن(ع) جهت پاسداشت حرمت برادر و امام زمان خویش، یک دینار کمتر از او به فقیر کمک کرد. 🕋 ای قیس! او امام من است در ماجرایی، «قیس بن سعد بن عباده انصاری» در تبعیت از امام حسن(ع) به تردید افتاده بود و به امام حسین(ع) می‌نگریست و منتظر فرمان او بود. امام حسین(ع) به فرمود: «ای قیس او [امام حسن(ع)] امام من است». ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref