🌷سلام علیکم؛ پنجـشنبه است یاد میکنیم از آنها که وقتـشان و مکانشان از ما جـداست. یاد میکنیـم از آنها که دلتـنگشان میـشویم. یاد میکنیم از همه درگذشتـگانمان بالاخص استاد علی صفایی حائری با فاتحه و صلواتی بر حضرت محمد و آل پاکشان ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ ✍‌به مناسبت بیست و چهارم ذی الحجه سالروز وقوع و نزول آيه #مباهله به تلاوت و بررسی این آیه خواهیم پرداخت سوره آل عمران آیه ۶۱ قسمت اول •┄❁بِـسْـم‌‌ِاللّٰه‌ِالࢪَّحمن‌ِالࢪَّحیمْ❁┄• 💠فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَأَبْنَآءَكُمْ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ 🌿هرگاه بعد از علم و دانشی كه (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) كسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. ✅نكته‌ها: واژه‌ی «نَبتَهل» از ریشه‌ی «ابتهال» به معنای بازكردن دست‌ها و آرنج‌ها برای دعا، به سوی آسمان است. این آیه، به آیه‌ی مباهله معروف گشته است. مباهله، یعنی توجّه و تضرّع دو گروه مخالف یكدیگر، به درگاه خدا و تقاضای لعنت و هلاكت برای طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است. در تفاسیر شیعه و سنی و برخی كتب حدیث و تاریخ می‌خوانیم كه در سال دهم هجری، افرادی از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله مأمور تبلیغ اسلام در منطقه نجران شدند. مسیحیانِ نجران نیز نمایندگانی را برای گفتگو با پیامبراسلام صلی الله علیه و آله به مدینه گسیل داشتند. با وجود گفتگوهایی كه میان آنان و پیامبر صلی الله علیه و آله ردّ وبدل شد، باز هم آنان بهانه‌جویی كرده و در حقّانیّت اسلام ابراز تردید می‌كردند. این آیه نازل شد و خطاب به پیامبر فرمود: به آنها بگو: بیایید با فراخواندن فرزندان و زنان و عزیزانمان، خدا را بخوانیم و با حالت تضرّع و ابتهال بر دروغگویان نفرین كنیم و هر نفرینی كه دامن گروه مقابل را گرفت، معلوم می‌شود كه راه او باطل است و با این وسیله به این گفتگو و جدال پایان دهیم. هنگامی كه نمایندگان مسیحیان نجران، پیشنهاد مباهله را از رسول اكرم صلی الله علیه و آله شنیدند، به‌ یكدیگر نگاه كرده و متحیّر ماندند. آنان مهلت خواستند تا در این باره فكر و اندیشه و مشورت كنند. بزرگِ نصارا به آنها گفت: شما پیشنهاد را بپذیرید و اگر دیدید كه پیامبر با سر وصدا و جمعیّتی انبوه برای نفرین می‌آید، نگران نباشید و بدانید كه خبری نیست، ولی اگر با افراد معدودی به میدان آمد، از انجام مباهله صرف‌نظر و با او مصالحه كنید. روز مباهله، آنها دیدند كه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همراه با دو كودك و یك جوان و یك زن بیرون آمدند. آن دو كودك، حسن و حسین علیهما السلام و آن جوان، علیّ‌بن ابی‌طالب علیهما السلام و آن زن فاطمه‌ی زهرا علیها السلام- دختر پیامبر صلی الله علیه و آله- بودند. اسقف مسیحیان گفت: من چهره‌هایی را می‌بینم كه اگر از خداوند بخواهند كوه از جا كنده شود، كنده می‌شود. اگر این افراد نفرین كنند، یك نفر مسیحی روی زمین باقی نمی‌ماند. لذا از مباهله انصراف داده، حاضر به مصالحه شدند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: سوگند به كسی كه مرا پیامبر حقّ قرار داد، اگر مباهله انجام می‌گرفت، آن وادی آتش را بر آنان فرو می‌ریخت. در كتاب احقاق‌الحق جلد سوّم صفحه ۴۶ نام شصت نفر از بزرگان اهل سنّت را آورده است كه همگی گفته‌اند: این آیه در عظمت پیامبر و اهل‌بیت علیهم السلام اوست. مباهله، در بیرون شهر مدینه بود كه اكنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، مسجدی به نام «مسجد الاجابة» ساخته شده است. فاصله‌ی این مسجد تا مسجدالنّبی تقریباً حدود پانصد متر است. ✍ادامه دارد...