✍ م . همت زاده امشب درخت نبوت به ثمر می‌نشیند. نه فقط ختم رُسُل، که تمام انبیاء چشم به راه مولود امشب‌اند. مادرِ آخرین ذخیرهٔ خدا در خانهٔ آخرین پیامبرش چشم به جهان می‌گشاید. برای استقبال قدم‌های مبارکش، بهترین زنان جنّت، مریم و هاجر و سارا علیهم السلام، قدم بر زمین گذاشتند.‌ جبرائیل از بام عرش اذان گفت و خیر‌ کثیر، فخر نبی، ام ابیها، چراغ خانهٔ آل الله را روشن کرد. خلقتش افتخار انبیا و عصمتش افتخار اولیا شد. فاطمه، فاطمه است. همان دختری که قبل از مادر شدن، مادرِ نبی مصطفی بود. هم‌سنگ دلاورترین سردار اسلام، علی‌بن ابی‌طالب، اسوهٔ خورشید عالم‌تاب، حضرت صاحب الزمان و الگوی تمام منتظران. زهرا می‌آید تا رسالت ابتر نماند، می‌آید تا حامی ولایت باشد و مادر امامت، خورشیدی که یازده ستاره از او نور می‌گیرند و با نورشان زمین را از ظلمت و تاریکی رهایی می‌بخشند. منجی آخرالزمان، فرزند همین مادر است. اما نمیدانم چرا می‌گویند حضرت زهرا سلام الله علیها بی نشان و حرم است؟ هر جا که بنگریم نشانی از ایشان است. در خانهٔ پیامبر در کوچه‌های مدینه، بهترین دختر، برترین همسر، مهربان‌ترین مادر، در حیا عفیفترین، در دفاع از ولایت با صلابت‌ترین، کامل‌ترین زن، دست‌پروردهٔ کاملترین انسان خیرِ کَثیر هستند برای عالَم. بی‌سبب نیست که اسوهٔ حسنه‌ اند برای فرزندشان مهدی. قلب تک تک شیعیان، حرم مادر است. و اگر قلبت حرمِ حضرتِ مادر باشد و چشمان همیشه بیدارت، وقف حسین ابن علی و دستانت، علمدارِ یاری امام زمانت؛ می شوی: قاسم سلیمانی که گفت: جمهوری اسلامی حرم است. آری... مأموریت این انقلاب و جمهوری اسلامی ایران بعنوان میراث حضرت زهرا، آماده‌سازی جهان برای ظهور آخرین فرزند ایشان است که آن را با تربیت وفادارترین سربازان برای لشکر آخرالزمانی به بهترین نحو به پیش می‌برد. سردارِ بدونِ واهمه یعنی تو محبوبِ قلوبِ ما همه یعنی تو گفتی بنویسند فقط سربازی سربازِ عزیزِ فاطمه یعنی تو https://eitaa.com/ghotbnama1