بخونید لطفااقای ظریف درست در زمان جنگ به بهانه ی تحصیل به کشور امریکا میره و اونجا موندگار میشه.شما یه همچین شخصیتی رو با کسی مثل دکتر چمران مقایسه کنید،کسی که با رتبه ی ممتاز تحصیلات خودش رو در دانشگاه تهران در رشته ی الکترو مکانیک به پایان برد و برای ادامه ی تحصیل به امریکا بورسیه شد و در همون جا دکتری ی خودش رو در رشته ی فیزیک پلاسما کسب کرد.در همین زمان به دلیل کسب مدارج ممتاز علمی در امریکا به او پیشنهاد کار با مزایای فوق العاده و امکانات رفاهی عالی شد.در همین زمان ایشون تمام این هارو نادیده میگیره و برای اموزش های نظامی به مصر میره و بعد به لبنان میره و به امام موسی صدر ملحق میشه و در اونجا فعالیت های نظامیش شروع میشه و بعد هم به انقلاب اسلامی میپیونده و ادامه ی ماجرا.ظریف کشور خودش رو در زمان جنگ ول کرد و رفت...من نمیدونم اسم این کار رو چی میشه گذاشت؟در زمانی که ما به نوجوون های ده ساله و سیزده ساله هم احتیاج داشتیم...در دوره ای که بعضی از شخصیت های علمیمون که الان هم حضور دارند زیر تانک و توپ درسشون رو توی جبهه ادامه دادند و حاضر نشدند صحنه ی جنگ رو ترک کنن.شهید زین الدین رتبه ی سه کنکور سراسری رو کسب کرد و بورسیه ی فرانسه بود اما حاضر نشد بره...شهید غلامحسین افشرده رتبه ی صدوچهار کنکور بود و...فراوون داریم از این نخبه ها ولی نرفتن...اونوقت الان یه سری مردم کسی رو قهرمان دیپلماسی میدونن که درزمان جنگ پشت کرد به مملکت و الان هم همه چیزمون رو به باد داد توی مذاکرات....