▪️بار یک تاریخ بر دوش یک زن به غایت جوان
یکی از سختترین مقاطع تاریخ؛
همین دوره پایان نبوت
و انتقال به امامت است.
سنت این بود؛ پیامبری پس از پیامبری مبعوث شود. حالا نبی باشد یا رسول. به هر حال وحی قطع نبود. ارتباط با آسمان و نزول وحی جریان داشت. معجزه ظاهری انبیا وجود داشت حتی اگر مردم معجزات را به چشم میدیدند و ایمان نمی آوردند.
وحی پیش از رحلت رسول خدا(ص) تکلیف مسلمانان را تعیین نمود. بیعت ظاهری در غدیر رخ داد. هزاران هزار شاهد داشت. زنان هم در آن صحنه با جانشین پیامبر بیعت کردند.
به فاصله زمانی اندکی جامعه به عادت رفتاری همیشگی خود بازگشت. سرپیچی، سرکشی و نِسیان. پیامبر از دنیا رفت. دیگر قرار بر ارسال رُسل نیست. دیگر کتاب جدید و رسالت فرد دیگری اعلام نخواهد شد.
خدا دیگر از طریق وحی با انسان سخن نخواهد گفت. بشر در تمام طول عمرش از پیامبران سخن خدا را شنیده بود.
حالا بار سنگین نبوت باید روی دوش امامت بنشیند. مقام بلند الهی که در صورت عدم همراهی مردم بر زمین می ماند.
این لحظه آن مقطع کم نظیر
تاریخی است. بشر چنین تجربه نداشت.
اینجا بار روی دوش یک زن به غایت جوان افتاد.
بار ناتوانی فهم بشر روی یک زن باردار بود. با تمام اوصاف زنانه و مادرانه اش.
آن مردان جنگآور زخم بر صورت، تنومند و بازو ستبر!
مهاجران و انصار حاضر در غزوات
بیعت کنندگان روز نخست
جانبازان در رکاب پیامبر
با تمامی اوصاف مردانه
همه و همه جا زدند. جا ماندند.
سکوت کردند.
بار تاریخ روی دوش یک زن ماند.
یاور علی(ع) یک زن بود.
بشر مدیون آن زن است.
یک زن جوان کار تمامی مردان را کرد.
آن زن فاطمه(س) بود.
شهادت او تسلیت.
✍#دکتر_علیرضا_زادبر
▪️ | @Javane_ir