سلام حضرت باران، سلام حضرت نور سلام شاه غریبی که آمدی از دور حدیث سلسله ات را کبوتران ز بَرند کبوتران سبکبال شهر نیشابور الا که شمس شموسی بتاب بر دل من بتاب بر دل تاریکِ چون شب دَیجور (=ظلمانی) دم مسیحی تو زنده میکند دل را تو پور حضرت موسی، حریم وادی طور طمع به رأفتتان کرده وحشی صحرا که رام چشم شما را چه حاجت است به طور ز غربت تو همین بس که می شناسیمت به کفتران و به آهو، نمایِمان معذور امام کَون و مکانی و شرط توحیدی تویی جناب سلیمان، حقیر چونان مور تویی که رکن رکین ولایت اللهی به جنت تو رضاجان ملائکه مأمور کلام آنکه تو را بضعه ی خودش خواند به طوف مرقد تو صد غمین شود مسرور ز دست تیغ زمانه همیشه دلخونم ز جام شربت زهر و ز شهد و از انگور حریم قدس شما ملجأ گرفتاران به دست گیری افتادگان شدی مشهور همیشه شمس و قمر را قرار اینکه کنند نخست اول صبحی ز مشهد تو عبور ز شرق و غرب زمین هم زیارتت آیند ز مکه، چین، فرانسه، ز هند، از لاهور هر آنکه زائرتان شد، سه جای می آیی زمان مرگ و حساب و درست یوم نشور چه جای غصه و محنت، یقین بدان هر کس به روز حشر شود با امام خود محشور طواف کوی شمایان به دعوت است آری نه پول و مال و منال و نه با زر و با زور برات کرب وبلا را بده که می گردد ز کاروان خراسان و گمرک تو صدور طمع به لطف شما کرده ایم و می دانیم که لطف بی حدتان نیست بر کسی مستور شما بزرگ و عزیزی و خویش معترفم نه دعبلم نه فَرَزدَق، پذیرمان به حضور سلام شاه غریبی که آمدی از دور سلام حضرت باران، سلام حضرت نور شعر از: نوید نظری (خادم الزهرا سلام الله علیها)