یک سلاح رزمی تصور کنید. یک جفت نانچیکو، یک تیغ برنده، یا نیزه ی چینی. احتمالا شما سلاح های کاراته مانند تونفا به ذهن تان نیاید. تونفا در فیلم ها دارای افسون و زرق و برق نبوده است و یکی از سلاح های کاراته شناخته شده است که کمتر نمایشی است. اکنون این سلاح های سنتی کاراته در هنر " کوبودو" به کار می رود. تونفا از لحاظ کاربرد و آموزش، پیوندی اساسی بین کوبودو و کاراته ایجاد می کند. کوبودو و کاراته مانند دو چرخ یک دوچرخه اند. این دو سبک با هم متفاوتند، اما اصول مشابهی دارند. فومیو دمورا، استاد تکنیک ها و سلاح های کاراته، می گوید: این دو سبک برای اینکه مفید و موثر باشند، باید با هم ترکیب شوند. فومیو دمورا مربی هر دو سبک است که در آموزش آنها از تونفا استفاده می کند. بسیاری از تکنیک های اصلی تونفا شبیه تکنیک های دست خالی هستند. فومیو دمورا دارای درجه دان پیشرفته است. او در سبک "کندو" و " آی آیدو" آموزش دیده است. و در سال 1961، قهرمان کاراته کل ژاپن شد و در سال 1969 و 1975 در سالن شهرت هنرهای رزمی، کمربند مشکی گرفت. او در مورد تونفا چنین نظرش را بیان می کند: تونفا محبوبیت نانچاکو، سای یا چوب بو (bo) را ندارد، اما من مطمئنم که این محبوبیت کم موقتی است، چون تونفا سلاحی مهم در رشته ی "کوبودو" است. به علاوه، سلاحی بسیار کارآمد برای مبارزه و سلاحی بسیار با ارزش در اموزش و تمرین می باشد. چگونه تونفا به یکی از همه کاره ترین سلاح های کاراته تبدیل شد؟ تونفا در ابتدا، در دنیای سلاح های کاراته وجود نداشت، بلکه بیشتر یک ابزار کشاورزی رایج در آسیای شرقی بود. این وسیله، دسته ی سنگ آسیاب بود که به وسیله ی آن سنگ آسیاب می چرخید. انتهای دراز و سنگین تونفا ( یا توی فا) را داخل سوراخ سنگ آسیاب می گذاشتند و دسته ی کوچک تر آن برای چرخاندن آسیاب و خرد کردن برنج به کار می رفت. در طول قرن هفدهمف جزایر اکیناوایی توسط ژاپن فتح شد. ژاپنی ها اکیناوایی های بومی را از حمل سلاح منع کردند. سلاح های آن زمان شامل: نیزه، شمشیر و دیگر سلاح های متداول بود که به دست آوردن شان بسیار مشکل تر بود. حتی آموزش مبارزه ی دست خالی نیز غیر قانونی بود. سپس، مردم اکیناوا سلاح های جدیدی ایجاد کردند و آنها را به ابزاری ساده تغییر دادند. تونفا، یکی از این سلاح های اولیه ی کاراته بود. هر مزرعه ی نسبتا بزرگی احتمالا تعدادی دستگیره ی سنگ آسیاب داشت، چون مردم به راحتی می توانستند آنها را به عنوان ابزاری تجاری توجیه کنند. (وقتی که سربازان ژاپنی برای بازجویی آنها می رفتند). در آن زمان، تونفا چوبی آسان برای استفاده، سخت و نسبتا پیچیده برای ضربه زدن و پرتاب کردن بود. کشاورزان از آن برای دفاع از مزرعه و خانواده شان در برابر نیرو های اشغالی استفاده می کردند. آنها با خود سه یا چهار تونفا حمل می کرد و چند تا از آنها را از یک فاصله ی دور به طرف دشمن پرتاب می کردند و بقیه را نیز برای مبارزه نزدیک آماده می کردند. اگرچه امروزه هیچ قانون سخت و سریعی وجود ندارد، هنر کوبودو معمولا از دو تونفا (هرکدام در یک دست) استفاده می کند. همه ی تکنیک های دفاعی قوی و مستقیم، ضربات نافذ و موثر کاراته به وسیله ی تونفا تقویت می شوند که این تکنیک ها می تواند در تطبیقی ساده از تکنیک های دست خالی به کار روند. این سلاح با دست گرفته می شود، قسمت طویل انتهایی آن موازی دست و زیر ساعد قرار می گیرد. وقتی که این سلاح را در هر دو دست می گیرید، در اصل، به اندازه ی چوب بلوط خالص یا چوب درخت گیلاس (که معمولا تونفا از آن ساخته می شود) سفت و سنگین است. شما می توانید با استفاده از ضربات مشت و سلاح تونفا در برابر مهاجم مسلح به تکنیک های کاراته دفاع کنید و بر او غالب شوید. با گرفتن شل دسته ی تونفا (قسمت سنگین تونفا) نیز می توان ضربات شدید و سریعی به مهاجم زد. استفاده از دسته ی تونفا به عنوان حلقه گردان، امکان چرخیدن سریع تونفا را در مسیری دورانی (چرخشی) برای ضربه زدن به هدف فراهم می کند. فومیو دمورا به شاگردانش می گوید: شما نمی توانید تونفا را با سرعت نانچاکو بچرخانید، اما سلاحی سنگین تر از نانچیکوست. این سلاح در ظاهر ساده است، اما اگر به طور صحیح و مناسب به کار رود، سلاح بسیار سختی است. او تاکید می کند که در کل، سلاح های کاراته برای مبتدیان مناسب نیست. سلاح های کاراته با تکنیک های دست خالی کاراته مرتبطند. طبق نظر فومیو دمورا، تکنیک های کاراته و ترکیب آن با سلاح های کاراته مانند تونفا به فرم خوب، آمادگی بدنی خوب و کنترل کامل بستگی دارد. او به افرادی که می خواهند سلاح های کاراته کار کنند توصیه می کند که حداقل چند سال قبل از شروع آن به آموزش تکنیک های کاراته بپردازند. اما علی رغم نگرانی های استادانی چون فومیو دمورا، تونفا وسیله ی آموزشی عالی است. وزن و طول سلاح به تنهایی می تواند به ایجاد ت