آن گروه در خارج معبد برای باقی صبح، به تمرین و کومیته می پردازد تمام این فعالیت ها را زمانی انجام می دهند که تنها پوشش آنها همان لباس نازک کاراته، گی است.حتی کفش هم در هنگام تمرین به پا نمی کنند. بعد از نهار تمرینات سخت شروع می شود. در حالی که اویاما پیشرو گروه است بالا رفتن از کوه با دو و سپس پایین آمدن به طرف رودخانه شروع می شود در لبه دریاچه گروه در داخل آب یخی شیرجه می زنند و در آب به تمرین کومیته و کاتا می پردازند.مردان سپس لباس کاراته خود را در می آورند و نفر به نفر به زیر آبشار می روند.در زیر آبشار در حالی که آب یخ با شدت بر آنان ریخته می شود سعی می کنند تا قوی و استوار در زیر آبشار برای مدتی ساکت بمانند و با مدیتیشن آثار سرما و ناراحتی را از خود دور کنند.البته مطمئنا دور کردن این ناراحتی آنقدر ها هم آسان نیست و فقط تعداد کمی از آنان قادر به اتمام تمرین هستند.این تمرین می تواند کامل اجانفرسا باشد. تاداشی ناکامورا یکی از شاگردان اویاما اینطور آن را توصیف می کند: طاقت آوردن زیر آبشار کاملا دردآور است تنها سرما نیست بلکه نیروی ریزش آب بر روی شانه ها بدتر است آنهم در حالی که کاملا سرما در جانتان نفوذ کرده است و ریزش آب مانند فرورفتن هزاران سوزن به صورت همزمان در بدنتان است که هرکدام به شدرت دردافزا هستند.