🌺تأملی در نهج‌البلاغه : امیرالمؤمنین در حکمت ١٣٣ نهج البلاغه می فرمایند: الدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ، لَا دَارُ مَقَرٍّ؛ وَ النَّاسُ فِيهَا رَجُلَانِ، رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا. ⚡️ترجمه : دنیا سرای عبور است نه جای ماندن. و انسان‌ها در دنیا دو دسته اند: ١_ کسی که خود را به دنیا فروخته و در نتیجه هلاک می شود. ٢_ کسی که خود را خریده و آزاد نموده است. 🍁 آنها که دنیا را هدف مى بینند براى آنان قرارگاه است و آنان که به عنوان وسیله اى به آن مى نگرند گذرگاه است. ☘بنابراین اگر به دنیا بعنوان محلی برای گذر بنگریم و فانی بودنش را باور کنیم، هرگز ارزش‌های وجودی خود را نخواهیم فروخت.