『شـُ℘َـدٰآۍِ‌ڪـَـرْبَلآۍِ۴🕊』
🌴🌾🌴🌾 🕊 🌾 🌴 🕊 🌴 🕊 هَفْتادو دوُمِينْ غَوّاصْ👣 💧 ۴ ۱۸ 🕊 🍂🍃🌾 🕊 🌾از همان شب یعنی ۲۱ ماه در هوای سرد و استخوان سوز پاییزی تمرین غواصی در را با بچه ها شروع کردیم. بچه هایی که قبلاً در سدگتوند تمرین کرده بودند اینجا با جریان آبی روبرو شدند که جزر و مد وحشتناکی داشت. هنگام جزر، آب اروند با سرعت به سمت می رفت و ساحل از هر دو طرف و ، تا ۲۰۰ متر به گِل نشست. بچه‌ها تا زانو توی لجن و گل ولای می رفتند و نمی‌توانستند قدم از قدم بردارند. جنگیدن با این گل چسبناک در هنگام جزر ممکن نبود، مگر اینکه روی آن بخوابی و به حالت سینه‌خیز بروی و گاهی سُر بخوری یا غلت بزنی. البته وجود و میان گل ها، گاهی همین سینه خیز رفتن را هم زجر آور و نفس گیر و خطا غیر ممکن می کرد. اما در هنگام مد آب _برعکس جزر_ آب از سمت خلیج فارس به طرف برمی‌گشت و جریان آب برعکس می شد و آب، لب به لب دو طرف ساحل قرار می‌گرفت و دردسر ساحل کشی و ماندن در میان گل و لجن زار لب ساحل وجود نداشت؛ اما اشکال و افتادن در آب در شرایط مد، دور شدن از نقطه مقابل، یعنی هدف بود. تمرین غواصی در اروندرود در شرایط نه جزر و نه مد، یعنی سکون آب، هر ۴ ساعت یکبار اتفاق می‌افتاد و این حسن را داشت که می‌شد صاف به سمت نقطه مقابل غواصی کرد و با گل ولای هم مواجه نشد؛ اما شرایط نه جزر و نه مد، یک اشکال هم داشت و آن اینکه به دلیل عدم استفاده از جریان حرکت آب، از خستگی از کت و کول می‌افتاد. به همین منظور، ما طبق محاسبه جدول ژئوفیزیک بین المللی کار می‌کردیم که برنامه زمانبندی کامل جزر و مد در شرایط مختلف را ساعت به ساعت نوشته بود. البته یک روش ابتکاری هم داشتیم که میله های بلند آهنی را لب ساحل هنگام جزر کامل فرو می‌کردیم و با میزان رفت و برگشت آب، با آن می سنجیدیم که آب در چه شرایطی است. که کار ساده تر، انداختن یک قطعه چوب، قبل از ورود به آب بود. به سرعت حرکت چوب نشان می‌داد که آب در چه وضعیتی است. با وجود این تنوع چندگانه جریان آب اروند ما همه شرایط را تمرین کردیم و شب و روز هم نداشتیم. گاهی مسیر دو کیلومتری اروند را نیم ساعته می‌رفتیم و گاهی دو ساعته و من برای تمرین استقامت، یک بلوک سیمانی را روی سینه ام می گذاشتم تا وقت عملیات راحت‌تر فین بزنم.تعدادی از بچه‌ها هم همین کار را می‌کردند. …❀ @Karbala_1365🌹 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
52 مشاهده