...: دل نوشته ای که ان شالله فردا توسط دکتر دهقانی به دست حضرت آقا خواهد رسید 🇮🇷❤👇🏻 بسم الله رحمان الرحیم سلامُ علیکم پدر مقتدر و صبور جوانان ایران زمین مخاطب اگر شما باشید، کلمه ها رنگ میبازند و محو میشوند. با شما نباید با واژه صحبت کرد، باید یک دل سیر چشمانمان را گره بزنیم به نگاهتان، سر کج کنیم و بگذاریم اشک پشت اشک ریسه شود در سکوت. حالا که مجبوریم برایتان بنویسیم اینطور شروع میکنیم: عطر نارنج رایحه ی آب و خاک عطر سبز چمن برق تلالو آب ریحانی جوانه زده میان دشت هیچکدام حالمان را خوب نمیکند اگر تبسم در چهره تان نباشد. بگذارید برایتان از دلدادگی هایمان بگویم، از مادرانه هایمان که بوی ولایت پذیری میدهد. میوه های وجودمان را آماده میکنیم برای سربازی... فرمودید :فرزند آوری هنرِ زن است... آقاجان، این روزها خیلی از دهه هفتادی ها هنرمند شدند. بی صدا، بدون هیاهو، قرص و محکم و صبور. هرکدامشان گوشه ای از این سرزمین مشغولِ ساختن شیعه خانه اند، شیعه خانه ای که هر هفته، تصویر شما روی صفحه ی زجاجی تلوزیون نقش میبندد و هر جمعه دعای عهد طنین انداز میشود. خلاصه بگویم، حرف شما روی زمین نماند. دهه هشتادی ها، همانهایی که(قرار است انقلاب را به نقطه ی اصلیش برسانند) بی کار نبوده اند. به اندازه ی دهه هفتادی ها صبور نیستند اما همانقدر عاشقند. مادر شدن، وسط جنگ اقتصادی و فرهنگی ساده نیست، اما از پسش خوب برآمدند. منتهای آرزویمان اینست: سلیمانی شوند بانو زینب کمایی و طوبی کرمانی شوند حججی شوند مصباح و بهجت شوند علی خلیلی و روح الله عجمیان شوند، و یا آنقدر عزیز دلتان شوند که آرمان عزیز خطابشان کنید. دخترانمان را لای پرِ امن چادر بزرگ میکنیم و برایشان از ریحانه شدن میگوییم، ازحیا ی فاطمه(س) و صبر زینب(س) میگوییم،خلاصه که حسینی تربیتشان میکنیم تا در عاشورای آخر ازمان کنارتان باشند فرمودید: بانوان کشور ما انگیزه های بسیار روشن، صمیمی و آگاهانه دارند. بله آقاجان، به لطف شما انگیزه های ما آنقدر روشن است و آگاهانه که یک لحظه نشستن را روا نمیدانیم. یکی برای جهاد تبیین سخنرانی میکند، آن یکی مینویسد، دیگری امر به معروف. هرچند رسانه ها و مسئولین توجهی به ایده ها و شور و شعفِ نهفته در ما ندارند، اما ما همچنان ایستاده ایم. بدونِ توجه به بی مهری ها، بدون توجه به جنگ اقتصادی و فرهنگی. ما به عشق شما در این میدان هنر نمایی میکنیم، نه برای منصب و مقام و وام های وعده داده شده. نه برای دیده شدن و چهره شدن. خلاصه که تهمینه های دهه هفتادی و هشتادی حواسشان به اوامر شما و دلِ صاحب الزمان هست. یک وقت تبسم از چهره تان پر نکشد آقاجان، برای شما و انقلاب میدویم، آنقدر میدویم تا برسیم به صبح موعود. حالا که مادر شدن این تکلیفِ شیرینِ خودسازی، لازمه ی ظهور است، سمعا و طاعتا آقا جان. دلمان قرص است به صبح موعود، صبحی که فرزندانمان پشت سرتان صف میکشند و میپیوندند به یاران صاحب الزمان. این روزها بیش از پیش محتاج دعایتان هستیم، برای ما و فرزندان خردسالمان و همسران غیرتمندمان دعا بفرمایید. پ.ن:این نامه را در حالی برایتان مینویسم که نوزادی را در آغوشم گرفته ام 🦋 از طرف جمعی از دهه هفتادی ها و هشتادی ✅👇🏻 @motaharevafi77