شروع دوباره ..
رفت و دوباره گل‌ها را دید. به آنها گفت: «شما هیچ شباهتی به گل من ندارید... شما زیبایید ولی جز زیبایی
جلوه‌های زیبا فراوانند، اما کدام‌شان می‌توانند به مرگ ما معنا ببخشند؟ برای کدام‌شان حاضریم بمیریم؟ آنهایی به مرگ ما معنا می‌بخشند که پیشتر به زندگی ما معنا بخشیده‌اند. در ما زیسته‌اند و ما در آنها زیسته‌ایم. زندگی را با آنها قسمت کرده‌ایم. و چون با حضورشان به زندگی ما وزن داده‌اند حاضریم به خاطرشان از زندگی چشم‌ بپوشیم.