● ۱۵۰۰ سال این مقاله به جزئیات بیشتر و متنوع‌تری از تاریخچه معبد شائولین، اشاره می‌کند. به هرحال، ما در این‌جا سعی کرده‌ایم نسخه فشرده‌تری از تاریخ ۱۵۰۰ ساله معبد را در اختیار شما قرار دهیم، تا درک بهتری از پیشینه و داستان شائولین داشته باشید. ● پیدایش عوامل پیدایش معبد شائولین، احتمالاً از مشهورترین و اسطوره‌سازترین قسمت تاریخ آن به‌شمار می‌آید. این معبد توسط ”با تو“ Ba Tuo حدود ۴۹۵ قبل از میلاد، بنیان‌ گذارده شد. آن‌جا محل استقرار شاگردان و مریدان وی، ”هوی گوآنگ“ Hui Guang و ”سنگ چو“ Seng Chou، بود، که از قدیمی‌ترین راهبانِ شناخته‌شده در هنرهای رزمی بودند. ۳۰ سال بعد ”تا مو“ Ta Mo یا ”بودهیدهارما“ Bodhidharma، از هند به چین آمد و در معبد شائولین سکنی گزید و در آن‌جا، بودیسمِ چان (یا ذن بودائی) را معرفی و مرسوم کرد. گفته شده، او در غارش که در کوهی واقع بود به مدت ۹ سال در حالت مراقبه (مدیتیشن) نشست. فرمِ ”۱۸ لوهان“ ۱۸Lou Han، از تعلیمات وی بود که برای کمک به راهبان، جهت طولانی‌تر نمودن مراقبه‌هایشان، ایجاد شد. در طی قرون زیر، هنرهای رزمی به شکلی عمده‌تر در میادین جنگ، رشد و گسترش می‌یافت. در اواخر سلسله کین Qin (۲۰۷ ـ ۲۲۱ ق.م)، روستائیان با نیزه‌ها و چنگک‌های چوبی خود می‌جنگیدند، و در طول سه دورهٔ پادشاهی (۲۸۰ ـ ۲۲۰ ب.م)، ”گوآن یو“ Guan Yu با شمشیر پهن و تیغه‌دارش توانست پنج شهر را مغلوب سازد. ”لیو یامینِ“ Liu Yamin نویسنده، در توضیح می‌گوید: در یک مقیاس گسترده، شائولین ووشو، که در واقع، در زمان سلسله ”وی“ Wei شمالی (۵۳۴ ـ ۳۸۶ ب.م) شکل گرفته بود، به سمت مدارس ملی و گوناگون ووشو کشیده شد. در حقیقت، قبل از پذیرش دین بودائی، بسیاری از راهبان شائولین، از استادان ووشو بودند. معبد شائولین، در مرکز دشت چین استقرار یافت و نیز مکانی شد برای جذب سربازان فراری و یاغیان؛ یاغیانی که اغلبشان در هنر کونگ‌فو مهارت داشتند. شائولین، پس از سلسله‌های شمالی و جنوبی (۵۸۱ ـ ۴۲۰ ب.م)، مورد توجه و التفات دربار امپراتور قرار گرفت و بدین‌سان، فضائی برای نگهداری آذوقه به آنها داده شد که آن هم، مستلزم وجود راهبان نظامی، در داخل معبد، جهت محافظت در برابر غارت سارقان بود. ● ۱۳ راهبی که امپراتور ”تانگ“ Tang را نجات دادند همان‌طور که معبد شائولین به استقلال اقتصادی دست می‌یافت، فعالیت‌های سیاسی‌اش نیز در قبال حکومت بیشتر می‌شد. فعالیت‌هائی که در سال ۶۲۱ یعنی اواخر سلسله ”سوی“ Sui به اوج خود رسید. ”لی شیمین“ Li Shimin، شاهزاده ”کین“ Qin، رهبری و هدایت ارتش ”تانگ“ Tang را در نبردی تلخ بر ضد ”وانگ شی کونگ“ Wang Shicong، ژنرال ”سوی“، برعهده داشت. ”لی شیمین“، بعد از چندین روز جنگیدن، دستگیر شد و ارتش تانگ شکست خورد. آنها عاجزانه با فرستادن پیامی، از معبد شائولین تقاضای کمک نمودند. راهبان معبد که از گرفته شدن زمین‌هایشان توسط ”وانگ شی کونگ“، خشمگین و رنجیده خاطر بودند، ۱۳ راهب را جهت کمک به شاهزاده ”لی شیمین“، فرستادند، که توسط راهبانی جنگجو به نام‌های: ”تان زونگ“ Tan Zong؛ ”ژی چاو“ Zhi Chao و ”هوی یانگ“ Hui Yang، سرپرستی و هدایت می‌شدند. آنان با چماق‌های خود به کمین ارتش ”سوی“ نشستند و ایشان را مغلوب ساختند؛ نوه ”وانگ شی کونگ“ را به اسارت گرفته و ”لی شیمین“ را آزاد نمودند. ”لی“، بر تخت سلطنت نشست و امپراتور تانگ شد، و به‌عنوان پاداش و قدردانی، چهل هکتار زمین و نیز امتیازاتی دیگر را به راهبان، اهدا نمود. این پیروزی، به سرعت سبب شهرت معبد شائولین شد. با پشتیبانی دربار تانگ، شماری از راهبان سرباز، تعلیم و پرورش داده شدند. ”لی“، در حقیقت عنوان ژنرال بزرگ را به راهب ”تان زونگ“ اعطا نمود و به معبد اجازه داد تا ارتشی آماده از راهبان سرباز در اختیار داشته باشد. ”لیو یامین“ Liu Yamin می‌گوید: ”ژنرال‌های تانگ، اغلب برای تبادل امور و روال کاریشان با راهبان شائولین، به معبد فرستاده می‌شدند. به‌عنوان مثال، ”چنگ یااوجین“ Cheng Yaojin، ”لو چنگ“ Luo Cheng، ”گااوهواید“ Gao Huaide و اعضاء خانواده ”یانگ“ Yang، مهارت‌های ویژه جنگی خویش را در مبارزه با تبر هلالی، نیزه چوبی درخت آلو و پُتک پلنگ سیاه، به راهبان آموزش دادند. پس از تمرین و پژوهش‌های پیاپی، راهبان شائولین توانائی یافتند کار با انواع متفاوتی از سلاح‌ها را توسعه و سبک منحصر به فرد خویش را شکل دهند.“ هنرهای رزمی به همان نسبت، در خارج از معبد و در سراسر چین در حال گسترش بود. در مقابل، راهبانی جهت مأموریت در جستجوی دیگر استادان کونگ‌فو در کشور و کسب دانش ایشان، به خارج از معبد فرستاده شدند. در طول سلسله ”سونگ“ Song (۱۲۷۹ ـ ۹۶۰)، راهب بزرگ شائولین، کارشناسانی را از ۱۸ مدرسه کونگ‌فو، جهت تبادل توانائی‌هایشان به معبد دعوت کرد. آنها، به مدت سه سال در آن‌جا ماندند و بوکس دستی شائولین که شامل ۲۸۰ قاعده بود را ارائه دادند. در ط