امام صادق علیه السلام فرمودند: اى زراره! آسمان مدت چهل روز براى امام حسين خون گريه كرد. زمين مدت چهل روز براى امام حسين گريه كرد. گريه زمين اين بود كه سياه چهره شد آفتاب مدت چهل روز براى حسين عليه السلام گريه كرد. گريه آفتاب اين بود كه گرفت و قرمز شد. درياها بتلاطم آمدند. ملائكه مدت چهل روز براى امام حسين گريه كردند. هيچ زنى از ما خضاب نكرد: روغن ببدن خود نماليد، سرمه بچشم نكرد. موى سر شانه ننمود تا آن موقعى كه سر عبيد اللَّه بن زياد ملعون نزد ما آمد. و بعد از آن دائما اشك ما جارى بود. هر گاه جدم به ياد امام حسين مى‏ افتاد بقدرى گريه ميكرد كه اشك چشمش ريش مباركش را تر مينمود. هر كسى گريه جدم را ميديد بحال آن حضرت گريان ميشد. آن ملائكه ‏اى كه نزد قبر امام حسين هستند گريه ميكنند و كليه ملائكه‏ هواء و آسمان براى گريه آنان گريان ميشوند. موقعى كه امام حسين عليه السلام جان سپرد جهنم بنحوى فرياد زد كه نزديك بود زمين شكافته شود. 📚 ترجمه جلد 45 بحار الأنوار؛ ص247.