چرا کودکان لجباز می‌شوند؟ کودکی مانند همه‌ی دوره‌های رشد انسان پر از فراز و نشیب‌ها،موقعیت‌ها و چالش‌های مختلف است واما در عین حال زیربنای شکل گیری شخصیت یک انسان و به عبارتی مهم‌ترین دوره‌ی رشد انسان است پس باید توجه بیشتری به این دوره داشته باشیم. یکی از مقوله های مهم این دوره، مسئله خشم و پرخاشگری در کودکان است که اغلب پدر و مادر از این مشکل ابراز ناراحتی می‌کنند، کودکان هم،مانند بزرگ‌ترها دچار خشم و ابراز آن یعنی پرخاشگری می‌شوند که معمولا با افزایش سنشان و با توجه به شرایط موجود یاد می‌گیرند که خشم خود را کنترل کنند، البته کنترل خشم به سه عامل وراثت،محیط تربیتی وهوش کودک بستگی دارد. کودکان در دوره‌های مختلف سنی چالش‌هایی را تجربه می‌کنند برای مثال از یک تا سه سالگی مرحله‌ی لجبازی کودک است و اگر کسی بازی آن‌ها را قطع کند ممکن است اشیای را به سمت آن فرد پرتاب کنند و یا در شش سالگی لگد زدن یا کتک کاری را ممکن است انجام دهند. خشم نشان‌ دهنده‌ی تعارض کودک بین شخصیت در حال رشد خودش با شخصیت و نگرش های پدر و مادرش است .منشاء پرخاشگری کودک خشم درونی آن‌هاست یعنی تا زمانی که کودک در درون خود احساس خشم و عصبانیت نکند پرخاشگری نیز نخواهد کرد.از علل خشم کودکان می توان به وراثت وژنتیک،مشکلات جسمانی مانند کم کاری یا پر کاری بعضی از غدد،کم خونی،مشکلات بینایی،اعتیاد پدر یا مادر،دوری طولانی مدت پدر و مادر از فرزند و ناکامی در رسیدن به هدف مطلوب کودک اشاره کرد. بسیاری از کودکان از تلویزیون و رسانه ها و پدر و مادر یا دوستان خود عصبانیت،پرخاشگری و ابراز آن را یاد می‌گیرند به طوری که کودک این ویژگی را در خود ندارد اما آن را یاد می‌گیرند.در خانواده‌هایی که مدام درگیری و جدال وجود دارد و پدر و مادر رابطه‌ی خوبی با هم ندارند یا طلاق گرفته‌اند خشم و پرخاشگری در کودک بیشتر دیده می‌شود. 🌱 «انتخاب عاقلانه؛ زندگی عاشقانه»👇 @life_club