■●تا چه اندازه ما به مى‌پردازيم كه نه تنها ظاهرمان روزه بگيرد و چيزى نخوريم و نياشاميم؛ بلكه سرّ و درون ما هم روزه بگيرد؟●■ ■نگذاريم خاطره‌اى در دل خطور كند كه خدا نمى‌پسندد. ■مبادا در دلْ بد كسى را بخواهيم. چنين نيست كه اگر خاطرات در دل عبور كرد، خداى سبحان نداند يا دل انسان تيره نشود. ■روزه ، و با هم متفاوت است. اگر ما روزه گرفتيم و به اين فكر بوديم كه، خداى ناكرده، كسى را برنجانيم يا به مقام و جاهى برسيم يا نتوانستيم خود را آماده كنيم كه اگر به جاه رسيديم، تفاوتى براى ما نداشته باشد، باطن ما روزه نگرفته است و چون باطن روزه نگرفته به باطن روزه نرسيده‌ايم. @mohamad_hosein_tabatabaei