تدبر در سوره مبارکه نوح (قسمت سی و چهارم) مَا لَکُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿١٣﴾ نفرمود به وقار بودن خدا علم ندارید فرمود به وقار بودن خدا امید ندارید!! 🪴معنی ‌اش این است که امید به وقار داشتن مثل امید به رحمت خدا داشتن است، از نوع دادن و عطا کردن و خیر و برکت. از جنس نعمت بخشی. با جریان فیض خدا کار دارد 🍂چرا حواستان نیست که او (خدا) می‌دهد و همیشه می‌دهد... 🌱پیوسته خداوند عطا کننده است به بندگان حتی اگر به ظاهر از آنها چیزی بگیرد که اگر بگیرد در جهت تربیت و تزکیه آنهاست و برای اینکه بیشتر و بهتر بدهد. 🍂چرا حواسمان به وقار بودن خدا نیست؟! 🍂چرا این ذهنیت های اشتباه از خدا را دور نمی‌ریزیم که: 🍂 گاهی میدهد 🍂یا گاهی میدهد و گاهی می‌گیرد 🍂یا گاهی می‌دهد و بیشتر می‌گیرد 🍂یا اصلا می‌دهد که بگیرد! 🍂یا خدا میخواهد بندگانش را اذیت کند میدهد تا نقطه ضعف پیدا کند و ببرد جهنم! 🌱در حالیکه رحمت خدا بر همه دقت کنید بر همه بندگان جاری است. 🌱خداوند رحمن است و در این رحمانیت استثنایی نیست... 🍂این آدم‌ها هستند که در مقابل رحمت خدا دست در گوش فرو می‌برند تا حرف حق را از رسول حق نشنوند... وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿٧﴾  🪴اما خدا باز هم نعمت رسول را طبق سوره زخرف از همین ناسپاسان هم نمی‌گیرد... #سوره_نوح #استاد_اخوت @MFT_reyhanatonnabi💚