»»» آیه ی روز : وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ اعراف-156 و برای ما، در این دنیا و سرای دیگر، نیکی مقرّر فرما؛ چه اینکه ما به سوی تو بازگشت کرده‌ایم! «(خداوند در برابر این تقاضا، به موسی) گفت:» مجازاتم را به هر کس بخواهم می‌رسانم؛ و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات را بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان می‌آورند، مقرّر خواهم داشت! ********** نکته ها: این آیه، بیان دعاى دیگر حضرت موسى علیه السلام در پى خواسته ى قبلى است. «هُدنا» اشاره دارد به توجّه آنان به سوى خدا وتوبه كردن از راه منحرفان و راه كسانى كه تقاضاى نابجاى دیدار خدا را داشتند. به نقل ابن عبّاس، هنگامى كه آیه ى «و رحمتى وَسِعَت كلّ شى ء» نازل شد، شیطان نیز در رحمت الهى طمع كرد و گفت: عبارت «كلّ شى ء»، شامل من هم مى شود. خداوند براى رفع این توهّم فرمود: «سأكتبها للّذین یتّقون...» آرى، سفره ى رحمت الهى گسترده است و به همه كس مى رسد، امّا شمول رحمت براى غیر مؤمنان، به تفضّل الهى و به بركت مؤمنان و به طفیل آنان است. (286) در روایت آمده است كه شخصى در نماز مى گفت: «اللهمّ ارحمنى و محمّداً و لاترحم معنا احداً»، خدایا! تنها من و محمّد صلى الله علیه وآله را مشمول رحمت خود قرار بده، نه هیچ كس دیگرى را. پیامبر صلى الله علیه وآله پس از نماز در انتقاد به او فرمود: رحمت نامنتهاى الهى و موضع وسیع و نامحدود را محدود ساختى! (287) 286) تفسیر اثنى عشرى 287) تفاسیر مجمع البیان و نمونه ********** پیام ها: - بهترین گام ها و كارها، با ثبات ترین آنهاست. «واكتب لنا» - انبیا در فكر تأمین سعادت دنیا و آخرت مردمند. «واكتب لنا فى هذه الدنیا حسنة و فى الآخرة» - از بهترین دعاها، جامع ترین آنهاست. «فى هذه الدّنیا حسنة و فى الآخرة» - بازگشت خالصانه به سوى خدا، راه دریافت الطاف الهى است. «هُدنا» - رحمت الهى نامحدود است، اگر كسى به آن نرسید، تقصیر از خود اوست. «رحمتى وسعت كلّ شى ء» نقصى در فاعلیّت رحمت الهى نیست، بلكه نقص در قابلیّت و استقبال ماست. - رحمت خداوند فراگیر است، ولى عذاب الهى چنین نیست. «رحمتى وسعت... عذابى اُصیب به مَن اشاء» - اصل، رحمت الهى است و عذاب او عارضى است. (براى رحمت، فعل ماضى «وَسعت»، ولى براى عذاب فعل مضارع «اُصیب» آمده است) - دعاى انبیا نیز در چهارچوب حكمت و قانون الهى مستجاب مى شود. «اكتب لنا... سأكتبها للّذین...» - با وجود تقوا و عمل به تكالیف، شمول رحمت الهى حتمى است، «سأكتبها للّذین...» ولى با وجود گناه و معصیت، عذاب حتمى نیست، زیرا با توبه و استغفار، امكان مغفرت وجود دارد. «عذابى اصیب به من اشاء» - رحمت الهى بى نهایت است، امّا شرط بهره ورى از آن، تقوا، پرداخت زكات و ایمان است. «یتّقون... الزّكاة... یؤمنون» بنابراین كسى كه زكات نمى دهد و یا بى تقوا مى باشد، از رحمت الهى محروم و در معرض عذاب الهى است. - زكات، در شریعت یهود نیز بوده است. «یؤتون الزكاة» - آنچه سبب دریافت الطاف الهى است، ایمان به تمام آیات است، نه بعض آنها. «بآیاتنا یؤمنون» 🍁@MF_khanevadeh🍁 🍂🍂🍂🍂🍂 🍁🍁 🍁