قسمت چهارم ✅ می گوید:" انسانیت سقف دین نیست کف دین است " این سخن به نوعی تکرار و نتیجه همان حرفهای قبلی است منتها با بیانی دیگر. اتفاقا انسانیت دقیقا سقف دین و دینداریست نه کف آن . اگر شما دینداری واقعی کردی تازه به مقام آدمیت و انسانیت میرسی یعنی بدون دینداری محال است کسی به انسانیت برسد . البته این را هم بدانیم که اگر آدم بی دینی به سگی ترحم می کند و به او غذا میدهد این معنایش انسانیت نیست این بخش کوچکی از رفتار انسانی است که خدا در جبلت انسان قرار داده و نمی توان گفت آن فرد چقدر انسان است . تمام سخنان بعدی ایشان بر پایه همین استدلال غلط شکل گرفته که انسانیت کف دینداریست یا می گوید اول انسان باش بعد دیندار. حواسمان باشد تا فریب نخوریم. نکته مهم در اشاعه این سخنان رواج نوعی اباحه گری است اباحه گری بطور خلاصه یعنی بدون عمل صالح و یا با کمترین هزینه بیشترین منفعت که بهشت هست را بدست آوری .یعنی نماز نخواندی روزه نگرفتی یا حجاب نداشتی یا ... عیبی ندارد مهم این است که انسان باشی یا مهم این است که دلت پاک باشد تمام این سخنها گاهی برای فرار از عمل صالح است خداوند دینداری و رسیدن به مقام انسانیت را در دو جمله بارها و بارها در قرآن فرموده : ۱- اعتقاد سالم که همان ایمان است ۲- عمل صالح که بخشی از آن نماز، روزه، حج، جهاد، امر بمعروف و نهی از منکرو تولی و تبری است یعنی دوست داشتن دوستان خدا و دشمن داشتن دشمنان خدا . آری اباحی گری چیز جدیدی نیست بلکه مسبوق به سابقه چند صد ساله و بلکه چند هزار ساله است منتها نوع بیان آن فرق کرده.