*اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان بزرگواروتوفیق طلب معرفت النفس و رسیدن مقام بندگی وتسلیم روز سه‌شنبه شما بزرگواران سحر خیز بخیرونیک بختی *یاالرحم الراحمین *خودشناسی راهی موفق در درمان خودکامگی وتکبر* خودشناسی مقدمه کسب ارزش‌ها خودشناسى راهى موفق در درمان خودكامگى است. شناخت خود و ارزش‌ها و ضدّارزش‌هاى خويش، قدر و مرتبه و جايگاه خود، توانايى‌ها و امكانات نفس و مراتب وجود، و نيز ناتوانى‌ها و آفات نفس در عيوب خويش، زمينه‌اى را فراهم مى‌سازد تا آدمى خود را به‌درستى دريابد و اسير فهمى موهوم از خويش نگردد، كه اگر انسان خود را به‌درستى نشناسد، در معرض تباهى قرار مى‌گيرد : *«هَلَکَ امْرُءٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ.»* كسى كه ارزش خود را نشناخت، خود را نابود ساخت. کسی که‌ قدرخود می داند خودشناسى در انديشه امام على (ع) چنان جايگاهى دارد كه آن حضرت فرموده است : *«الْعَالِمُ مَنْ عَرَفَ قَدْرَهُ، وَ كَفَى بِالْمَرْءِ جَهْلاً أَلاَّ يَعْرِفَ قَدْرَهُ.»* دانا كسى است كه قدرِ خود را بشناسد؛ و در نادانى انسان همين بس كه قدر خويش را نشناسد. اگر آدمى قدر خود را به‌درستى بداند و اندازه بشناسد، در وادى تباه‌سازى خويش گام نمى‌نهد و به‌سوى خودكامگى نمى‌رود؛ در مرزهاى انسانى مى‌ماند و حرمت خويش حفظ مى‌كند. به بيان اميرمؤمنان على (ع) : *«مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى قَدْرِهِ كَانَ أَبْقَى لَهُ.* » هركه قدر خود بداند حرمتش باقى ماند. توجّه به آغاز و انجام خود، و فقر ذاتى خويش، رام‌كننده گردنفرازى و سركشىِ آدمى است : *«مَا لاِبْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ: أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ، وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ، وَ لاَ يَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَ لاَ يَدْفَعُ حَتْفَهُ.»* خود بزرگ بینی انسان فرزند آدم را چه به نازيدن به خويش! كه آغازش نطفه بوده است و پايانش مردار. نه روزىِ خود دادن تواند و نه تواند مرگش را بازرانَد. *«وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالاَْمْسِ نُطْفَةً، وَ يَكُونُ غَدًا جِيفَةً.»* و از خودبزرگ‌بينى در شگفتم كه ديروز نطفه‌اى بود و فردا مردارى خواهد بود. نهج البلاغه ، حکمت ۱۴۹ نهج البلاغه ، خطبۀ ۱۰۳ نهج البلاغه ، نامۀ ۳۱ نهج البلاغه ، حکمت ۴۵۴ نهج البلاغه ، حکمت ۱۲۶ *التماس دعا*