⌛️خانه ی پدری، خانه ای که در نهایتِ سادگی و سنتی بودنش، شادترین نقطه ی دنیاست. با پنجره هایی قدیمی که هنوز هم به سویِ بی خیالیِ محض گشوده می شوند، دیوارهایِ آجریِ کهنه ای که هر آجرش، صفحه ایست از خاطراتِ سالهایِ دور و حیاطی که هر گوشه اش سکانسی از کودکی ات را تداعی می کند. جایی که حتی آسمانش هم با آسمان هایِ دیگر فرق دارد و زمینش همیشه سبز و شاعرانه است. آدم ها نیاز دارند وقتی دلشان گرفت، سری به خاطراتِ کودکیشان بزنند و با سادگی و اصالتِ دیرینه شان آشتی کنند. آدم ها نیاز دارند در هر سنی که باشند، آخر هفته و تعطیلات را به خانه ی پدری شان بروند و میانِ آغوشِ پر مهرِ مادر، از تمامِ غم ها فارغ شوند و با خیالِ راحت کودکی کنند.... کاش پدرها و مادرها همیشه باشند و کاش خانه های پدری، در این هیاهوی زمانه به دستانِ بی رحمِ فراموشی سپرده نشوند...