◼️ رحلت فقيه بزرگ شيعه "محمد بن احمد بن ادريس حلّي" (598 ق) ✍ فخرالدين ابوعبداللَّه محمدبن احمد بن ادريس حلّي در سال 543 قمري در شهر حلّه در عراق ديده به جهان گشود. ابن ادريس از كودكي به فراگيري قرآن و علوم ديني پرداخت به طوري كه در جواني، فقيهي متبحر و عالمي برجسته شد. ✅ او معتقد بود كه تفكر و شناخت براي انتخاب راه درست، وظيفه‏ ي هر انسان است. و هر كس كه از اين نعمت استفاده نكند، به نعمت‏هاي خداوند كفر ورزيده است. به همين جهت، علما و دانشمندان معاصر و متأخر ابن ادريس حلي، وي را به خاطر داشتن شجاعت علمي و تحرك بخشيدن به فقه اسلامي و تشويق به انديشه‏ ي آزاد ستوده‏ اند. ✅ تا يكصد سال پس از درگذشت شيخ طوسي، تمامي مسندنشينانِ فقاهتِ شيعه، خوشه‏ چينان آراء شيخ و در حقيقت، فقط منعكس كنندگانِ نظرات او بودند. در چنين وضعي، ابن‏ ادريس پاي از دايره‏ ي تقليد بيرون نهاد و به احياي اجتهاد و اظهار نظر آزاد پرداخت. ✅ ابن‏ ادريس داراي آثار گرانبهاي است كه معروف‏ترين آن‏ها كتابِ "السرائر" از كتب بديع فقهي مي‏ باشد كه ارزش و اعتبار آن، پس از قرن‏ها به قوَّت خود باقي است. اين كتاب علاوه بر اهميَّت فقهي، به علت دارا بودنِ گزيده‏ اي از احاديث، ارزش حديثي قابل توجهي دارد. اين عالم بزرگ سرانجام در 18 شوال سال 598 قمري در 55 سالگي دار فاني را وداع گفت. http://eitaa.com/joinchat/2697003010C86ca0b02c5