کم‌کم اسارت محسن را بـہ همہ اطلاع دادیم ، رفتم خانہپیراهن مُحسن راروۍ زمین پھن کردم سـرم را روۍ آن گذاشتم و ضجہ زدم اما زمان زیادینگذشت کہ احساس ڪردم مُحسن آمد ڪنارم دستش را روۍ قلبم گذاشت و در گوشم گفت : زهـرا ، سختیش‌زیاده‌ولی قشنگیاش‌زیادتره ــــــــــــــــــــ شھیدمحسن‌حججۍ