📌 عمود ۱۴۰۷ ◽️ نامم را «سلام» گذاشته‌اند. به من که می‌رسند، چشمشان که به گنبد «عباس» می‌افتد، خستگیِ راه یادشان می‌‌رود. 🔆 دوباره سلام‌ها آغاز می‌شود: «السلام علی‌ الحسین و عَلی علی‌بن ‌الحسین...» خِیل عُشّاق ‌حسین که دسته‌دسته می‌آیند، دیدن دارد. ◾️ از همه تماشایی‌تر مردی است تنها و غریب که گوشه‌ای ایستاده و گاه‌گاهی «علیکم السلام» می‌گوید. از این جماعتی که عبور می‌کنند، فقط چند نفری به «او» هم سلام می‌دهند. «او» را نمی‌بینند. شاید هم می‌بینند و نمی‌شناسند! ◽️ چطور ممکن است؟ من که ستونی بی‌جانم ببینمش، عطر حضورش را حس کنم، اما این‌ها ‌که نامشان «لشکر صاحب‌الزمان» است، فرماندهٔ خود را نشناسند! 🔺 مگر برای همین نیامده‌اند؟ بگذار جلوتر بروند… حُرمِ حریمِ حسین که به صورتشان بخورد دلشان امام می‌خواهد. حسین خودش معرفت فرزندش را به محبّینش هدیه می‌دهد. این سوغات اربعین است. 🔘 #دلنوشته_مهدوی ؛ ویژهٔ #اربعین ☑️ واحد مهدویت مصاف (مهدیاران) T.me/joinchat/P8nsdDOK1w-X56wP