طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما آدم‌های امن و خوشبختی زندگی می‌کنند و این برای من بیشترین دلیلی‌ست که در خانه، بیش از هرجای دیگری احساس آرامش و خوشبختی کنم. خیلی مهم است که در جوار چه کسانی زندگی کنی، خیلی مهم است که چشم‌اندازی که می‌بینی, تا چه اندازه خوشایند باشد. حتی گاهی مهم‌تر این است که قبل از خودت، برای آدم‌های حوالی‌ات آرزوی خوشبختی و خیر و آرامش کنی. نمای خانه‌ی خودت به چه کار خودت می‌آید وقتی که هربار از پنجره به بیرون نگاه کنی و خانه‌ی ویران و بی‌سر و سامان همسایه‌ات را ببینی و بدترین احساس عالم را پیدا کنی و ناچار شوی پرده‌ها را بکشی و نور و شادی را از خودت دریغ کنی؟ طبقه‌ی بالای خانه‌ی ما یک نفر هر روز پیانو می‌زند و من این پایین از آرامش و عشقی که به فاصله‌ی چند آجر تا من جاری‌ست، لبخند می‌زنم، سرم را بالا می‌گیرم و خدا را عمیقا شکر می‌کنم. لطفا آدم‌های خوشبختی باشید، نه فقط به خاطر خودتان، به خاطر تمام کسانی هرچقدر هم که برای جهان خودشان تلاش کنند و زحمت بکشند، در نهایت محکوم‌اند به تماشای منظره‌ی جهان شما. آدم‌های خوشبختی باشید، به خاطر خودتان و بخاطر تمام کسانی که زندگی‌شان فقط چند آجر تا زندگی و احوال و رفتار شما فاصله دارد. ᴮᵉᵃᵘᵗⁱᶠᵘˡ ᵗᵉˣᵗˢ