‍ 🔻تحلیلی بر کتاب «سیاست‌های خیابانی؛ جنبش تهی‌دستان در ایران»/ آصف بیات/ شیرازۀ کتاب ما 🔹این کتاب بر آن است که وضعیت گروه‌های فاقد امتیاز شهری را از دهۀ پایانی پهلوی دوم تا سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی بررسی کند. پیدایش گروه‌های فاقد امتیاز شهری به جمعیت تهی‌دست روستایی بازمی‌گردد که از خلال برنامه‌های توسعۀ پهلوی اول و اصلاحات ارضی، موجی از روستاییانِ بدون کار و زمین به وجود آمدند که راه ادامۀ زیست خود را در مهاجرت از روستا به شهر و دستیابی به فرصت‌های بهتر می‌دانستند. آصف بیات بر آن است که از خلال تجربۀ زیستۀ خود و اطلاعات آماری و گزارش‌های میدانی، مردان و زنانی را به تصویر بکشد که برای بقا و زندگی شرافتمندانه جنگیدند. مبارزه برای زندگی عادلانه‌تر نیازمند بسیج همگی اقشار فرودست و دفاع آنان از حقوق خود است. 🔹نویسنده اشارات مفصلی به این می‌کند که وضعیت تهی‌دستان پس از انقلاب و قبل از انقلاب تفاوتی نداشته و شعار حمایت از مستضعفان که انقلابیون سر می‌دادند، صرفاً برای جلب حمایت تهی‌دستان یا خاموش‌کردن چراغ چپ‌ها بوده است. او این فرض را با اقدامات دولت موقت علیه متصرفان مسکن و هتل‌ها و همچنین اقدامات همیشگی علیه دست‌فروشان تقویت می‌کند. اما وجه دیگری که بیات بدان توجه نکرده است، اقدامات دولت‌های اول انقلاب در حمایت از اقشار فرودست بوده. این حمایت‌ها در قالب جهاد سازندگی، کمیتۀ امداد امام خمینی(ره) و کمیته‌های مردمی در حمایت از ضعفا به وجود آمد. اقدامات عمرانی در راستای بهبود وضعیت فقرا و روستانشینان از جملۀ این فعالیت‌هاست. 📌متن تکمیلی این بخش از شمارۀ پنجم #گاه_نقد را در سایت مجمع ناشران انقلاب اسلامی بخوانید. http://eitaa.com/MajmaNasheran