💥تشنه: برای و ایرانی در حکم غذای مطبوعی بوده که به حلق گرسنه‏‌ای فرو رود، یا که به کام تشنه‌ای ریخته شود. طبیعت ایرانی مخصوصاً با شرایط زمانی ومکانی و اجتماعی ایران قبل از اسلام، این خوراک مطبوع را به خود جذب کرده و از آن نیرو و حیات گرفته است و نیرو و حیات خود را صرف خدمت به آن کرده است. استاد مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص577. @Maktab_sadegh2