🔺شاهکار ادیبانه امیرالمؤمنین ع 🔹نقل می‌کنند معاویه نامه‌ای ادیبانه و خلّاقانه به محضر امیرالمومنین ع ارسال نمود. با توجه به اینکه در آن زمان نقطه‌گذاری مرسوم نبوده است، متن نامه به شکل دو جفت کلمه کاملا شبیه هم شده بود، به شکلی که فهمیدن معنایش معماگونه بود(تصویر شماره۱ را مشاهده کنید؛ زیر جفت کلمات مشابه خط کشیده شده است). این متن بعد از نقطه‌گذاری به این شکل در می‌آید👇 عّلیٰ قَدْرِي غَلیٰ قِدري (به اندازه مقامم، دیگم جوشیده است. کنایه از این که برتری مقام و کمالات من سبب شده که منصب و حکومت ظاهری من نیز فراگیر و گسترده گردد و احسان و عطیه هایم به سوی مردم سرازیر شود). 🔹معاویه خوشحال و سرمست از هنرنمایی ادیبانه و کنایه مغرورانه‌اش بود که امیر بلاغت و بیان، امیرالمؤمنین ع نامه‌ای عجیب در پاسخ ایشان نوشتند. نامه‌ای در اوج بلاغت و فصاحت و در اوج خلاقیت و هنرمندی! 👈معاویه که مدت‌ها تلاش کرده بود چهار کلمه پیدا کند که دو به دو شبیه یکدیگر باشند، با نامه‌ای از امیرالمؤمنین ع مواجه شد که ۱۲ کلمه دارد که دو به دو شبیه یکدیگر هستند(البته وقتی طبق رسم‌الخط آن زمان بدون نقطه نوشته شود، مانند تصویر شماره۲)، موزون است و از لحاظ معنا هم پاسخی به کنایه معاویه بود: غرَّک عِزّک فَصار قُصار ذلک ذِلّک، فاخش فاحشَ فِعلِک، فَعلّک تهدي بهدی[1] (عزّت ظاهری چند روزه ات تو را فریبت داده و نتیجه آن، ذلّت واقعی تو است. پس از کار بسیار بد خویش بترس تا شاید هدایت یابی.) ..... [1]مناقب آل أبي طالب ج1 ص326 @fatemiioon110