دعوتی به بلندای تاریخ 🔹️زمانی که اباعبدالله علیه السلام در گودال محاصره شده و ضربات خورده، شمشیر را می‌گیرد و بلند می‌شود و رو به کوفه فریاد می‌زند: «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی؟»(رک: مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۲) 🔸️نام مسلم را می‌برد، نام شهدای کربلا را می‌برد، این برای چیست؟ حضرت می‌خواهد یک «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» به بلندای تاریخ باقی بگذارد تا اگر کسی ولو سال‌ها بعد آن را شنید، بگوید: «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم؛ ای کاش من هم می‌بودم.» حضرت با این کار اجازه نداد عاشورا همان‌جا بماند و آن را ادامه داد. حضرت درخواستی را به بلندای تاریخ در تاریخ پخش می‌کند که لبیک‌هایش را پس از سال‌ها دارید می‌بینید. 🔹️تاریخ نمی‌تواند فاصله بیندازد و مانع شنیدن دعوت اباعبدالله شود. این دم مسیحایی حسین‌بن‌علی است که وقتی به آدم‌ها می‌خورد، آن‌ها را زنده می‌کند. شبیه نسیمی که روی خاکستر می‌دمد و آتش را دوباره شعله‌ور می‌کند. 🔸️در همین هشت سال دفاع مقدس خودمان  از بچۀ دوازده‌سیزده‌ساله حرف‌هایی می‌شنوید که فقیه هم حسرت او را می‌خورد. چه کسی به او درس داده؟ دم مسیحایی حسین به او خورده و زنده شده است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ اخلاق عاشورایی - جلسه اول 📅 ۲۰ مهر ۹۵ 📍تهران #امام_حسین #عاشورا #محرم #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑ @Masaf_Nevis