توضیح حدیث « با روزها دشمنی نکنید » توسط امام هادی علیه السلام سیّد ابن طاووس در جمال الأُسبوع گفته: ابن بابویه رحمه الله مسنداً از صَقر بن اَبی دُلَف روایت کرده که چون متوکّل، حضرت امام علی النَّقی علی هالسلام را به سُرّ مَن رأی طلبید، روزی به خدمت آن حضرت رفتم خبری از احوال آن جناب بگیرم؛ و آن حضرت را نزد زراقی، حاجبِ متوکِّل محبوس کرده بودند. چون نزد او رفتم گفت: چه کار داری؟ گفتم: به دیدن شما آمده ام. ساعتی با هم نشستیم و از هر گونه صحبتی با هم کردیم تا آنکه مردم را متفرّق کرد و مجلس خلوت شد، باز پرسید که برای چه آمده ای؟ من همان جواب او.ّل را دادم، گفت: گویا آمده ای که خبری از مولای خود بگیری؟ من ترسیدم، گفتم: مولای من خلیفه استو گفت: ساکت شو که مولای تو بر حقّ است و من نیز اعتقاد تو را دارم. گفتم: اَلحَمدُ لِله . پس گفت: آی می خواهی نزد او بروی؟ گفتم: بلی. گفت: قدری بنشین تا صاحب البرید از نزد او بیرون آید. من نشستم تا وقتی که صاحب البرید بیرون شد. آن وقت پسرکی را مأمور کرد که مرا به نزد آن حضرت ببَرد، چون به خدمت آن جناب رسیدم، دیدم بر روی حصیری نشسته است و در برابرش قبری کنده اند، پس سلام کردم. حضرت جواب داد، فرمود: بنشین. پس فرمود که برای چه آمده ای؟ گفتم آمده ام که از احوال شما خبری گیرم. پس چون نظرم بر قبر افتاد گریستم. حضرت فرمود که گریه مکن که در این وقت از ایشان آسیبی به من نمی رسد. گفتم: اَلحَمدُ لِللهِ، پس گفتم: ای سیّد من، حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که معنی آن را نمی فهمم. فرمود: چیست آن حدیث؟ عرض کردم: «لاَ تُعادُوا الأیَّامَ فَتُعَادِیَکُم»؛ یعنی: «دشمنی نکنید با روزها که آنها با شما دشمنی خواهند کرد». فرمود: مراد از ایّام و روزها ما هستیم مادامی که به پاست آسمانها و زمین؛ شنبه اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله است و یکشنبه امیرالمؤمنین(علی) علیه السلام و دوشنبه حسن و حسین علیهما السلام و سه شنبه علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمد علیهما السلام و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی علیهم السلام و منم و پنج شنبه فرزندم حسن علیه السلام و جمعه فرزند فرزندم است و به سوی او جمع می شوند اهل حق. این است معنی ایّام، پس دشمنی نکنید با ایشان در دنیا که دشمنی کنند با شما در آخرت، پس فرمود: وداع کن و بیرون رو که ایمن نیستم بر تو و می ترسم اذیّتی به تو رسد.