⏪🔴 قرآن و ابنای اسرائیل ⏪ 🔴 62- کینه توز وشرارت پیشه اند! مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ(بقره/105)(1) ♦♦!! قرآن کریم مسلمانان را از خوش خیالی نسبت به دشمنان اسلام، بویژه بنی اسرائیل نهی می کند و به طور واضح خبر می دهد که آنان خیرخواه مسلمانان نیستند و هیچ گاه از شرارتهای کینه توزانه خود کوتاه نخواهند آمد. این آیه کینه کافران اهل کتاب و مشرکان را به مسلمانان خاطر نشان می سازد تا مبادا مسلمانان از چرب زبانیها و حرکتهای به ظاهر مسالمت آمیز آنان فریب بخورند.(2) «خیر» مقابل «شر» است و هر آن چیزی را که آدمی به طور طبیعی می پسندد، دربرمی‏گیرد.(3) این واژه را اگرچه معنایی عام دارد، به معنای «وحی الهی» هم گفته اند که بنای آن بر پاکی نفوس و باروری عقول است و این با مزاج منحرف کینه توزان کفر پیشه ای همچون ابنای اسرائیل سازگار نیست و «از این روی آتشهای کینه و حسدشان شعله ور می شود و به هر گونه تبلیغات سوء و وسایل فریب و قوای شیطانی، خود را تجهیز می کنند تا توحید مسلمانان را با اوهام شرکزای خود بیالایند و در زیر چهره خیرخواهی، عقاید پاک آنها را آلوده و منحرف سازند و احکام الهی را از اجرا بیندازند.»(4) گفتنی است پس از آن که پیامبر (ص) وارد مدینه شدند، حی بن اخطب، یکی از سران یهود مدینه با برادرش، ابویاسر نزد آن حضرت(ص) آمد و پس از مذاکراتی به نزد بنی اسرائیل برگشت. مردم از حی بن اخطب پرسیدند: «آیا او پیامبر بود؟» گفت: «آری؛ ولی من عداوت او را تا مرگ به دل خواهم داشت!» همین دشمنیهای شرارت آمیز موجب شد تا یهودیان زمان پیامبر اعظم(ص) برای جوانان مسلمان، انواع فسق را مهیا کنند. پیامبر گرامی(ص) از این توطئه خطرناک خبر دار شدند و مسلمانان جوان را با لحن شدید از نزدیک شدن به شراب و قمار و روابط نامشروع و خوردن گوشت خوک منع کردند و از رفت و آمد به خانه ها و مراکز یهود که برای ترویج فحشا و ارتکاب منکر ایجاد شده بود، شدیداً برحذر داشتند.(5) 1- مشرکان و کافران نصرانی و یهودی هیچ گاه دوست ندارند که از جانب خدا خیری به شما برسد. 2- ر.ک. بهرام پور، ابوالفضل، تفسیر یک جلدی مبین، چ سوم، قم: آوای قرآن، 1391، ص 16 3- قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 2، چ پنجم، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1367، صص 317- 319 4- طالقانی، سید محمود، پرتوی از قرآن، ج 1، چ سوم، تهران: شرکت سهامی انتشار، 1356، ص 259 نیز ر.ک. زمخشری، محمود بن عمر بن محمد، تفسیر کشاف، ترجمه مسعود انصاری، ج 1، چاپ دوم، تهران: ققنوس، 1391، ص 217 5- ر.ک. بهرام پور، ابوالفضل، تفسیر یک جلدی مبین، همان، ص 17 (إل یاسین)