نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «عالَم زیبای طلبگی» یکم؛ کسی که به طلبگی وارد می‌شود، در حقیقت به زبان حال می‌گوید: «ای خدا! ای اباصالح! من خود و هویت نوری و وجودی خود را با شما معامله کرده، حقیقت خود را در مُلک و ملکوت به تو سپرده و از آن تو نمودم!» دوم؛ کسی که این چنین است، دیگر نباید خود را با برخورداران مقایسه کرده، فاصله‌ها را سنجیده و ابراز نگرانی و جاماندگی کند. سوم؛ برای تحقق عینی این انگیزه بلند (معامله خود با خدا) باید همواره در این اندیشه بود که از «من» چه خیر و منفعتی به دیگران می‌رسد؟ نباید این مهم را کم‌ارزش تلقی کرد. چهارم؛ خداوند متعال، ورود به چنین عرصه‌ای (به‌ویژه طلبگی) را سخت و آمیخته با مشکلات شدید و غریب قرار داده است. تا حالی که دیگران خیرخواهانه یا ملامت‌گرانه از این راه منع می‌کنند. این سختی‌ها همه از الطاف خداوندی است؛ چرا که خداوند با مشی خود خواهان زلال کردن این انگیزه (معامله با خدا) است. پنجم؛ این سختی‌ها نه‌تنها برای طلبه‌هاست، بلکه حتی برای انبیای الهی و برای زلال‌تر کردن انگیزه‌های آنان نیز جاری بوده است. آنان در تمام طول عمْر رسالت‌شان همواره با گروهی از مردم مواجه بوده‌اند که ایشان را به‌خاطر پیامبری‌شان مورد تمسخر و استهزا قرار می‌دادند. ششم؛ با از خامی به پختگی رسیدن و رشد ایمان، خواهی دید که همانان که تو را دست انداخته و همواره آزار می‌دادند، از تو دنباله‌روی خواهند کرد. چنانکه بزرگانی مثل مرحوم امام و مرحوم آیت‌الله بهجت نیز زمانی که در بلندای رسالت خود قرار گرفتند، مورد محبت و علاقه همگان گشتند. هفتم؛ این راه درست و مورد تأیید است؛ نباید از این راه و از رخدادهای آن دلهره داشت. طبق روایات و تجربه، خداوند متعال روزی آنکه را که در علم‌آموزی، تزکیه و تقوا جدیّت داشته باشد، خود تکفل فرموده است. این راه قطعاً با فراز و نشیب‌ها همراه است. اما دست رحمت الهی در این راه بسیار پدیدار شده و مشکلات را به‌ناگاه برطرف می‌سازد؛ دست رحمتی که پدیدار شدنش در زندگی آن‌چنان حال خوش معنوی ایجاد می‌کند که برخورداران ازخدابی‌خبر هرگز نمی‌توانند در مادیات معادلی برای آن بیابند.