این مباحث بسیار گسترده ایت و در غالب پیان رسان غبرممکن است، ولیکن بطور خلاصه از دو منظر می توان به این مسئله نگریست اولین اعتقادی و دومین سیاسی ۱.امروز مسأله‌ی فلسطین یک زخم دردناک و عمیق در پیکر جامعه‌ی اسلامی است. حضرت رسول ص می‌فرماید: «عزیزٌ علیه ما عنتّم»؛ رنج شما برای او سخت و دشوار است؛ «حریصٌ علیکم بالمؤمنین رؤوفٌ رحیم». امروز رنج دنیای اسلام که برجسته‌ترین بخش آن، مسأله‌ی فلسطین است قلب مقدّس پیغمبر را می‌آزارد؛ «عزیز علیه ما عنتّم». با وضعی که امروز ملت فلسطین دارد، روح مقدّس پیغمبر در عوالم بالای آفرینش الهی مملو از غم می‌شود. ۲.حمایت و کمک‌های مالی به متحدان منطقه‌ای البته فقط مختص ایران نیست و بیشتر کشورهای بزرگ جهان، حتی با وجود داشتن فقر شدید و مشکلات مالی گسترده شهروندان خود، با هدف پیشبرد اهداف دیپلماتیک و استراتژیک (به غلط یا درست) به کشورهای دیگر کمک می‌کنند. چرا که اساسا بودجه‌های اختصاص یافته برای این بخش‌ها مجزا است و هیچ ربطی به همدیگر ندارد. برای کمک دقیق‌تر به این بحث تجارب دو کشور جهان، یکی از غرب و یکی از شرق را مثال می‌زنم. آمریکا یکی از بزرگترین کشورهای دنیا در زمینه اعطای کمک‌های مالی به دیگر کشورهاست، مثلا در یک قلم فقط: «براساس پیمان صلح کمپ دیوید بین مصر و اسرائیل در سال ۱۹۷۹، دولت آمریکا، متعهد شد تا سالانه ۱/۵ میلیارد دلار کمک مالی به مصر ارائه دهد.» الان چهل سال است که آمریکا این مبلغ را به مصر می‌پردازد. در موردی دیگر می‌توان به کمک‌های مالی کلان آمریکا به اسرائیل اشاره کرد، براساس بودجه آمریکا همین سال ۲۰۱۸ پرداخت کمکی ۳/۱ میلیارد دلاری برای اسرائیل تصویب شده است. کمک‌های مالی آمریکا فقط به این موارد خلاصه نمی‌شود، این کشور همچنین مبلغی بیشتر از یک میلیارد دلار با عنوان کمک اقتصادی و امنیتی به اردن می‌پردازد. حالا برای اینکه تصویر دقیق‌تری از میزان فقر در هندوستان داشته باشید این خبر را بخوانید که در آن آمده است: سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرد که بیش از ۳۰ میلیون از جمعیت ۲۵۰ میلیون نفری فقیر هند از حداقل نیازهای انسانی بهره‌ای نمی‌برند. با این آمار و ارقام به نظر شما نمی‌توان آمریکا و انگلستان و هند و دیگر کشورهای جهان را سرزنش کرد که چرا بودجه‌ خود را به جای کمک به افغانستان و اسرائیل و مصر و... برای فقرای کشور خودشان خرج نمی‌کنند که مردمشان یخچال و سرویس بهداشتی داشته باشند یا به دلیل بی‌پولی بیخیال درمان بیماریشان نشوند و فقر غذایی‌شان برطرف شود؟ واقعیت این است که کشاندن موضوعاتی با اهمیت بسیار بالا از جنس منافع ملی و امنیتی به قیاس‌هایی احساسی و هیجانی و مثال آوردن از فقر و نابرابری در کشور، یا از سر بی‌اطلاعی است و یا کار کسانی‌ست که از این مقایسه‌ها و حاشیه‌سازی‌های بی‌ربط‌ سود می‌برند. به یاد بیاورید که بیشتر خبرسازی‌ها درباره صرف بودجه و حضور و قدرت منطقه‌ای ایران کار چه رسانه‌هایی و متعلق به چه کشورهایی است وما در منطقه کمترین بودجه نظامی را بین کشورها داریم و این یک شبهه سیاسی هست که رسانه معاند دنبال می کند.https://eitaa.com/Mk2498