حجت الاسلام، به این نقدها توجه دارند؟ (صمیمانه با حجت الاسلام محسن قنبریان) 🎆 پرده اوّل: چندی پیش سوالی از آیت الله اراکی در باب شیوه برخورد با اغتشاشگران مطرح شد؛ 🔻و ایشان عناوین «محاربه»، «بغی» و «افساد فی الارض» را منطبق دانستند بر کسانی که به گونه‌ای عمل کردند که منجر به قتل یا منجر به آتش‌سوزی و تخریب اماکن عمومی و ایجاد رعب و وحشت در خیابان‌ها شدند و منجر به آن شد مردم از باز کردنِ مغازه‌ها و خانم‌های چادری از راه رفتن در خیابان ترسیدند. 🔻و همچنین کسانی که همراه با اغتشاشگران در این اقدامات، حضور داشته اند را «محارب» و «مفسد فی الارض» دانستند و در نهایت خواستار برخورد عادلانه دستگاه قضاء با چنین افرادی شدند. 🎆 پرده دوّم: ❗️بعد از این سخنان آیت الله اراکی، موجی از حملات رسانه ای بر علیه ایشان شکل گرفت و حتی کسانی که اندک تخصصی در مباحث فقهی نداشتند، در جایگاه نظریه پرداز فقهی نشسته! و نظرات ایشان را از جهت فقهی ضعیف ارزیابی کردند!!! ❗️همان کسانی که به جای دفاع از مردم و کسانی که در اتفاقات اخیر مورد ظلم واقع شدند، از ظالم طرفداری می کنند و با اظهارات غیر کارشناسی خود، برای برخورد قانونی با قانون شکنان، هزینه تراشی می کنند. 🔻بعد از این اظهارات غیرکارشناسی، آنچه موجب تعجب شد، اعتراض حجت الاسلام قنبریان بود که با انتشار مطلبی در اشکال به تطبیق حکم «بغی»، ناخواسته در جهت پیشبرد اهداف کسانی حرکت کرد که با دفاع از اغتشاشگران، هزینه این قانون شکنی را کم می کنند و ناامنی را در جامعه ترویج. 🎆 پرده سوّم: آنچه در این بین، ذهن این طلبه کوچک را درگیر می کرد، شدت حملات رسانه ای به کسی بود که سالها در فقه و اصول، زحمات فراوانی کشیده و اکنون اینگونه از ناحیه کارشناسان و غیرکارشناسان، در معرض نقد قرار گرفته است. ⬅️طبعاً کسانی که بدون تخصص، سخن به نقد گشوده اند، همین ورودشان در مسئله ای که از حیطه تخصص آنها خارج است، برای قضاوت مردم کافیست. ✅اما حساب جناب حجت الاسلام، از این طایفه جدا بود و جا داشت اشکالاتی که به ذهن حقیر می رسید را با این استاد عزیز در میان بگذاریم. 🎆 پرده چهارم: گرچه فرمایشات حجت الاسلام قنبریان مشتمل بر مطالب خوبی بود اما نقدهایی در کلام ایشان وجود داشت که مستدعی است، توجه ایشان را به این اشکالات جلب کنم. ⚜ نقد اول: ایشان در بخشی از صحبت هایشان می فرمایند: «بر فرض که بپذیریم که «بغی» شامل دوره غیبت هم بشود» و در پاورقی آورده اند که « بسیاری از فقهاء بغی را منحصر در خروج بر امام معصوم می دانند». ⏪ سوال اساسی این است که چگونه این مسئله برای ایشان که قائل به ولایت فقیه بوده، محلّ اشکال است؟ مگر غیر از این است که امام خمینی، ولایت فقیه را امتداد ولایت رسول الله می دانند و ایشان نیز قائل به امتداد همین ولایت رسول الله، در عصر غیبت هستند؟ 🔴عجیب تر اینکه ایشان صاحب جواهر را در زمره کسانی می داند که «بغی» را منحصر در عصر حضور امام معصوم می دانند، درحالیکه صاحب جواهر تصریح کرده است: «هیچ اختلافی بین سنّی و شیعه نیست که اگر کسی بر یک پیشوای عادلی خروج کند و امام معصوم یا نائب امام(چه نائب خاص و چه نائب عام) فراخوان عمومی یا خصوصی بدهد، مقابله با او واجب است. بلکه بالاتر از عدم اختلاف، در اینجا اجماع منقول و محصّل وجود دارد». (جواهر الکلام، ج21، ص324) ⚜ نقد دوم: اینکه جناب حجت الاسلام، لازمه تطبیق عنوان «بغی» را جواز کشتار خیابانی دانسته اند هم محلّ اشکال است. ⬅️اینکه امیرالمؤمنین خارج از شهر و در مقام قتال با اهل بغی، آنها را موعظه کردند و بعد از تاثیر نکردن موعظه ها و شروع جنگ از ناحیه آنها، با اهل بغیِ زمان خود جنگیدند، آیا به این معناست که در اغتشاشات داخل شهر نیز به همین شیوه می توان برخورد کرد؟ 🔻جناب حجت الاسلام حضور حاکم شرع در معرکه یا انجام این اقدامات در داخل شهر را موجب خصوصیت نمی دانند؟ ⚜ نقد سوم: 💯جالب اینجاست که ایشان بر اساس نظر شیخ طوسی، «در قبضۀ حاکم بودن» را شرط صدق عنوان «بغی» می دانند و نتیجه می گیرند که «حکم بغی» در حق چنین کسانی، منتفی است. حال آنکه بر اساس کلام شیخ طوسی، حتی اگر این افراد در قبضۀ حاکم باشند، تغییری در حکم ایجاد نمی شود و صرفا عنوان «اهل بغی» به «قطّاع الطریق» تغییر می کند و طبق تصریح شیخ طوسی، حکم، همان حکم محارب است. (المبسوط، ج7 ص265) ❗️ادامه در پست بعدی...