قسمت 13(حوادث بصره) ➖ گفتگویی که امیر المومنین در کوفه با یارانش داشت نتیجه اش این شد که امام فردی که از مردم بصره است و آن دیار او را قبول دارند را برای حل و فصل شورش بصره بفرستد. امام علیه السلام فردی بنام اعین بن ضبیه مشاجعی را فراخواند و به او ماموریت دادند که به بصره برود و به فتنه معاویه پایان دهد. اعین بن ضبیه مشاجعی در کنار قوم خود در بصره که رسید شروع کرد با آن ها صحبت کردن، در ادامه گوشه ای از تلاش های او برای سر به راه کردن اقوام شورشی را خواهید خواند: 🛑 يا قوم على ما ذا تقتلون أنفسكم و تهريقون دماءكم على الباطل مع السّفهاء الأشرار؟! و إنّي و اللَّه ما جئتكم حتّى عبّيت إليكم الجنود، فإن تنيبوا إلى الحقّ يقبل منكم و يكفّ عنكم، و إن أبيتم فهو و اللَّه استئصالكم و بواركم‏. فقالوا: بل نسمع و نطيع، فقال: انهضوا الآن على بركة اللَّه، فنهض بهم إلى جماعة ابن الحضرميّ ، فخرجوا إليه مع ابن الحضرميّ فصافّوه و واقفهم عامّة يومه يناشدهم اللَّه و يقول: يا قوم لا تنكثوا بيعتكم، و لا تخالفوا إمامكم، و لا تجعلوا على أنفسكم سبيلا، فقد رأيتم و جرّبتم كيف صنع اللَّه بكم عند نكثكم بيعتكم و خلافكم فكفّوا عنه و لم يكن بينه و بينهم قتال و هم في ذلك يشتمونه و ينالون منه فانصرف عنهم و هو منهم منتصف. 🔰 «اى قوم چرا خويشتن به كشتن مى‏دهيد و خون خود را برای امری باطل با مشتی سفیهان و اشرار بر زمين مى‏ريزيد ؟ به خدا سوگند وقتى به نزد شما مى‏آمدم ديدم كه لشكرها آماده كرده‏اند. اكنون اگر بازگرديد از شما مى‏پذيرند و دست از[جنگ با] شما بازخواهند داشت و اگر نافرمانی کنید و اللّه مرگ و نابوديتان را در پى خواهد داشت.» [آن گروه]گفتند: مى ‏شنويم و فرمان مى‏ بريم،[اعین بن ضبیه] گفت: در پناه بركت خدا برخيزيد. اعين آنان را به نزد جماعت ابن حضرمى، آورد. ياران ابن حضرمى نيز همراه او بيرون آمدند. ياران اعين در برابر ابن حضرمى صف كشيدند و او جلو ايستاد و در تمام روز با ابن حضرمى و يارانش سخن گفت و سوگندشان داد. [اعین بن ضبیه] مى ‏گفت: «اى قوم بيعت خود مشكنيد و با امام خود مخالفت مكنيد و به زيان خويش كارى نكنيد. ديديد و آزموديد كه چون بيعت شكستيد و راه مخالفت در پيش گرفتيد خدا با شما چه كرد؟ پس از اين كار دست بر داريد.» و ميانشان[افراد ابن خضرمی و اعین بن ضبیه] جنگى در نگرفت ولى زبان به دشنام[اعین بن ضبیه] گشودند و ناسزايش مى‏گفتند. اعين از نزدشان بازگرديد، در حالى كه به انصاف آنان اميد بسته بود[یعنی امید داشت آنان از راهی که درپیش گرفته اند بازگردند]. 📚 الغارات (ط - الحديثة)، ج‏2، ص: 399 #امام_علی علیه السلام #تاریخ_امیرالمومنین 🤍@Mohebbeh110