یوقتایی هم عشقت انقدر سینه سوز میشه که از اندوهش قفسه سینت درد میگیره.. همون وقتا که غمت انقدر بزرگه که کلمه‌ای براش پیدا نمیشه و همونطور که بغض راه گلو رو می‌بنده، اندوه نمیذاره بتونی حرف بزنی.. در عربی به این مرحله از عشق در باب رنجیدگی میگن (الجوی) در معنیش اومده (از فرط اندوه به سختی دردمند شدن) جالبه بدونید اندوهِ انتظار ظهور امام زمان از جنس همین نوع است.. در دعای ندبه اومده وَأَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَىٰ وَالْجَوَىٰ با دیدار حضرت اندوه و سوز دل را از ما بزدای.. یعنی ما در زمان غیبتِ حضرت می‌بایست حالمون در مرحله (الجوی)باشه.. حالا يه سوال می‌مونه و اونم اينه كه آیا ما بی او اینگونه دردمندیم؟ الجوی،معادل فارسی (دلگرفتگی ناگفتنی)