یکی از ایرانی‌هایی که چند سالی می‌شه تو ژاپن زندگی می‌کنن خاطره‌ی خیلی جالبی تعریف می‌کردن: 📝چند وقت پیش داشتیم درباره ورزش تو مدارس ژاپن صحبت می‌کردیم. یه خانم ژاپنی یه چیزی گفت که انقدر برام جالب بود، همون لحظه گوشه دفترم نوشتم: گفت: «سخت‌ترین نمره‌ای که می‌تونستیم تو مدرسه بگیریم، مال ورزش بود! واسه بقیه درس‌ها کافی بود درس بخونیم، ولی واسه ورزش باید هم علمش رو یاد می‌گرفتیم، هم مهارتش رو تمرین می‌کردیم، هم بدنمون رو تربیت می‌کردیم! » منم گفتم: راحت‌ترین نمره مدرسه ما ورزش بود 😀 (حداقل برای ما اینطوری بود) پ.ن: برای خیلیامون همین بود؛ نمره ورزش اصلاً برامون مهم نبود، چون می‌دونستیم با ۳۰ تا دراز و نشست، راحت نمره ۲۰ تو کارنامه‌مونه! 😅 البته همیشه مدارس خاص و استثنایی بودن و هستن که به این موضوع توجه کافی داشتن. اما سوال اینجاست: وقتی ورزش تو مدارس این‌قدر بی‌اهمیته، واقعاً چطور انتظار داریم نسل امروز این همه مشکل جسمی نداشته باشه؟ یا تو هر مسابقه ورزشی پرچم‌مون بره بالا؟ اونم وقتی سرمایه‌گذاری‌مون برای نسل‌های آینده این‌قدر ناچیزه... | عضو شوید 👇 https://eitaa.com/mohsensadeqhzadeh