از این دست پیام‌ها، به صورت متعدد برای بنده فرستاده می شود. 🔸 کسی با شادی و نشاط مخالف نیست، بلکه باید در کیفیت و چگونگی شادی و نشاط مخصوصا با اسم مذهب، تأمل کنیم! 🔸 «بعضی‌ها خیال میکنند که نشاط یعنی رقّاصی، [یا] فلان برنامه‌ی موسیقی را ... فلان جا بگذاریم» 🔸 نباید مطابق با ذائقه وارادتی از غرب پیش برویم! 🔸 ما نیاز داریم که افرادی متخصص از رشته های مختلف، در هیئتی اندیشه ورز به «الگو یابی» و «الگو سازی» برای شادی و نشاط بپردازند؛ و در طرف مقابل، برای جلوگیری از انحراف الگوهای عزاداریمان به سمت ذائقه متأثر از غرب هم بیندیشند و کاری بکنند. 🔸 آنچه بنده مدتی است می بینم، حرکتی با سرعت بسیار زیاد به سمت کنسرت سازی مراسمات مذهبی است که رکن اصلی یا قدم‌ اولش «ترویج و عادی سازی موسیقی» است. 🔸 آمار و ارقام و آنچه در میدان رقم می خورد، هر کسی را که کمی تأمل کند به این نتیجه می رساند که این اتفاق، عادی نیست و گویا فکری خبیث از جنس بهائیت ملعون، پشت صحنه است! بی آنکه بدانیم... 🔸 ای کاش نیروی امنیت فرهنگی می داشتیم! ای کاش علما و مسؤولین فرهنگی ما، احساس مسؤولیت بیشتری بکنند. 🔸 نگرانم زمانی نه چندان دور فرا برسد که چشم باز کنیم و ببینیم که با بی تدبیری! به جایی رسیده ایم که فقط اسم مذهب در مجالسمان باشد نه رسم آن! طوری که احیاء امر اهل بیت(ع) در آن ها نباشد!😔 🔸 دل بسوزانیم! این یکی از بزرگترین سرمایه های اجتماعی ما شیعیان است که ذره ذره جلوی چشمانمان در حال از بین رفتن است. پ.ن: صوتی که از آن جلسه برایم ارسال شده را نمی توانم منتشر کنم. یاعلی🌹 محمد صالح مشفقی پور 💎 @Moshfeghoun 💐